Ĥariĝismo: Malsamoj inter versioj

'''Ĥariĝismo''' kies sekvantoj estas la ''ĥariĝanoj'' ([[arabe]] خارجي plurale خوارج, ''ĥāriĝī'', plurale ''ĥaŭāriĝ'') estas unu el la tri ĉefaj teologiaj branĉoj de [[Islamo]], kune kun la [[ŝijaismo]] kaj [[sunaismo]]. Ĥariĝismo venas de la vorto ''ĥariĝi'' t.e. "tiu kiu eliras", rilate al la foriro de muzulmanoj[[muzulmano]]j en [[657]] forlasante la bofilon kaj kuzon de Mahomedo[[Mohamedo]], [[Ali Ibn Abi Talib]], ĉar li akceptis la bataladon inter li kaj sia malamiko, la [[umajadoj|umajada]] [[Muawiya ibn Abi Sufyan|Muawiya]].

Male al la sunaistoj, kiuj konsideris ke la [[kalifo]] devus esti araba viro el la tribo [[kurajŝo]], kaj de la ŝijaistoj, kiuj konsideris ke [[Ali Ibn Abi Talib|Ali]], bofilo de [[Mohameto]]Mohamedo, aŭ posteulo lia, la ĥariĝanoj kredis ke la kalifeco ŝprucas el la komunumo, kiu devas libere elekti la plej indan "eĉ se nigra sklavo".

Ili asertas ke piaj faroj ne ekzistas vera fido. Ĥariĝanoj okazigis grandajn ribeliĝojn kontraŭ la umajadoj, malfortigante ilin kaj faciligante la surtroniĝon de la [[abasidoj]]. Estis hariĝanoĥariĝano, kiu mortigis Ali-n en [[661]].