Hispanio: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 725:
== Esperanto en Hispanio ==
{{Ĉefartikolo|Esperanto-movado en Hispanio}}
La unua persono kiu interesiĝis pri Esperanto en Hispanio estis [[Joaquín de Arce y Bodega]], tiam bibliotekisto de la [[hispana Senato]] en Madrido. En 1889, li respondis al la publika alvoko de D-ro Zamenhof, kaj ricevis tri ekzemplerojn de lia gramatiko. Li sendis du ekzemplerojn respektive al la [[Murcio|murcia]] inĝeniero pri arbaroj [[Ricardo Codorniu]], kaj al [[Malago|malagano]] [[José Rodríguez Huertas]]. Tiu ĉi lasta estis aŭtoro de la unua lernolibro por hispanoj (1890), kvankam ĝi ricevis malaprobon de Zamenhof, ĉar ĝi enhavis kelkajn reformojn kaj bizaraĵojn. Li ankaŭ estis la fondinto de la unua societo de Hispanio, tiu de Malago (1892). En tiu urbo oni kredeble kreis la unuan [[ZEO]]-n, ŝipon nomitan "Esperanto".
Post la restarigo de la demokratio post la morto de la diktatoro (1975), kreiĝis neneŭtralaj grupoj, kaj grandiĝis la intereso por Esperanto. Oni fondis [[Kataluna Esperanto-Asocio|Katalunan Esperanto-Asocion]], sendependa de la Hispana Federacio, kaj kiu konsideris sin heredanto de la antaŭmilita Kataluna Esperantista Federacio, sed ne povis uzi la antaŭan nomon.
Ankaŭ renaskiĝis la laborista movado, unue [[HALE]], kun sia revuo "[[Kajeroj el la Sudo]]", fondita post la kongreso de [[SAT]] en [[Sant Cugat del Vallés]], kaj poste [[SAT-en-Hispanio]].
Floris ankaŭ la literatura aktivado, unue pere de la tradukoj de [[Fernando de Diego]], kaj poste per la originala literaturo de la [[Ibera Skolo]].
En 1993 okazis nova [[UK 1993|Universala Kongreso]], en Valencio. La Hispana Esperanto Federacio estis nomumita asocion de "publika utilo", agnoskante ĝian laboron kaj celojn kiel socialan kaj kulturan intereson. Aktuala prezidanto estas [[José Antonio del Barrio]].
== Piednotoj ==
| |||