Pedofilia movado: Malsamoj inter versioj

La [[publika opinio]] montradis fortan malaprobon al la pedofilia movado kaj ties socia kaj politika disvolviĝo restis tre limigita. Nuntempe, la plimulto de la naciaj registaroj aliĝas al la protokoloj de [[Unuiĝintaj Nacioj]] por difini la leĝojn pri la aĝo de konsento<ref name="onnu">[http://www2.ohchr.org/english/law/convention.htm Convention on Consent to Marriage, Minimum Age for Marriage and Registration of Marriages]. Alta Komisariato de Unuiĝintaj Nacioj pri Homaj Rajtoj.</ref>, kvankam ĉi tiuj varias laŭ landoj. Siaflanke, la instituciigita medicina komunumo oficiale rigardas pedofilion kiel mensan aŭ kondutan perturbon kaj vaste malkonsentas kun la asertoj de la pedofiliaj aktivuloj pri la eblo de seksaj rilatoj nemalutilaj inter plenkreskulojplenaĝuloj kaj neplenkreskulojneplenaĝuloj<ref name="deyoung"/><ref name="dallam">Dallam, Stephanie. «[http://www.leadershipcouncil.org/1/res/dallam/5.html Science or Propaganda? An examination of Rind, Tromovitch & Bauserman]». ''Journal of Child Sexual Abuse'', Vol. 9, n-roj 3/4 (2002), pp. 109-134.</ref>.

La pedofiliaj aktivuloj defendas, ke ĉiu knabo aŭ knabino havas malsaman gradon de matureco laŭ sia kulturo kaj naskiĝloko, kaj asertas, ke surbaze de ĉi tio kaj de siaj deziroj ili ja povas esti individue kapablaj akcepti aŭ malakcepti seksajn rilatojn kun plenaĝuloj<ref name="deyoung"/><ref>Santiago, Pablo, c.v., 2004, p. 235.</ref>. Ili asertas, ke ĉi tiuj ne estas en si malutilaj se konsentitaj de la neplenkreskulojneplenaĝuloj kaj okazantaj en taŭgaj kondiĉoj<ref>Bernard, Frits. [http://www.ipce.info/booksreborn/bernard/factual.htm ''Paedophilia: A Factual Report'']. Roterdamo: Enclave, 1985. ISBN 90-71179-02-8</ref><ref>Riegel, David. ''Understanding loved boys and boylovers''. Philadelphia: SafeHaven Foundation Press, 2000.</ref>.

Tiusence, la pedofiliaj aktivuloj defendas tion, kion ili rigardas kiel naturan rajton de la infanoj kaj adoleskantoj esplori kaj elvolvi sian seksecon, kaj libere elekti kun kiu volas kundividi ĝin, jen inter ili, jen kadre de intergeneraciaj rilatoj kun plenkreskuloj;plenaĝuloj. tio estas, kion laLa pedofiliaj aktivuloj nomas tion «seksa liberiĝo» de la infanoj kaj adoleskantoj<ref>Hocquenghem, Guy; Voline, Marc. «Non à l'enfant poupée». ''Libération'', aprilo 1979.</ref>. Sekve, la pedofilia aktivismo sin prezentas ne nur kiel seksa liberiga movado por la pedofiloj, sed ankaŭ por la neplenaĝuloj, kiujn la pedofiliaj aktivistoj rigardas subpremitajn kaj silentigitajn de la leĝoj kaj de la moralo de la socio<ref group="noto">En sia eseo ''L'Enfant au masculin'', Tony Duvert asertas, ke la seksaj rilatoj inter plenaĝa viro kaj knabo dependas de la samseksemo de la neplenaĝulo kaj ke la subpremado de la pedofilio estas integra parto de la persekutado al la samseksemuloj.</ref><ref name="namb">[http://www.nambla.org/welcome.html Who we are]. NAMBLA</ref><ref>Kp. Michel Foucault, «La Loi de la pudeur».</ref>.

La distingo inter [[infana seksa misuzo]] kaj konsentaj rilatoj, kiun faras la pedofiliaj aktivuloj estas ŝlosila aspekto por la kompreno de iliaj postuloj<ref name="Bernard">[http://www.ipce.info/library_3/files/bernard_interview_en.htm «Interview with Dr. Frits Bernard, a pioneer emancipator]». ''Koinos'', Vol. 4, n-ro 48, 2005.</ref>. Kvankam la interpreto de la konceptoj pri infana seksa misuzo kaj konsentaj rilatoj signife varias laŭ socijuraj kriterioj<ref group="noto">La aĝo de konsento, kaj do la derivata jurisprudenco pri tio, kion oni rigardas aŭ ne rigardas kiel infanan seksan misuzon, varias konsiderinde inter landoj. Eĉ tiel, kaj ĝustadifine, la malsamaj leĝaroj komprenas, ke la supozo de perforto estas absoluta en iu ajn seksrilato kun neplenaĝuloj sub tiu aĝo, juĝante ke, eĉ se eventuale ja povas ekzisti neplenaĝuloj atingantaj seksan konscion pli frue, la granda plimulto, antaŭ ol alveni al tiu aĝo, ne havas sufiĉan psikologian elvolviĝon por kompreni la sekvojn de siaj agoj, tiel ke sia konsento estas tute nevalida por juraj celoj kaj la aĝo de la neplenaĝuloj apartenas en si mem al la krima tipo. La socia sinteno al seksaj kaj paraj rilatoj inter plenkreskulojplenaĝuloj kaj neplenkreskulojneplenaĝuloj ankaŭ multe varias laŭ landoj, kulturoj kaj historiaj periodoj. Tiel do, en Antikva Grekio la pederastio estis rigardata kiel natura esprimo de la homa sekseco, socie konata kaj aprobata, kaj reguligata de la Ŝtato kiel instruan kaj moralan institucion. Laŭ kelkaj historiistoj, la aĝo de la grekaj efeboj estis kutime inter 12 kaj 16 jarojn. Dum Mezepoko, la geedziĝoj inter plenkreskulojplenaĝuloj kaj knabinoj aŭ adoleskantinoj estis oftaj, kion spegulas la tiama literaturo: la Beatrice de Dante havas 14 jarojn, la Melibea de Fernando de Rojas 14 kaj la Carmesina de Joanot Martorell apenaŭ 13. Ĝis la frua 20a jarcento, kiam okazis morala ŝanĝo de sinteno al sekseco markita pro la puritanaj politikoj, tiaj geedziĝoj ne estis maloftaj en la okcidenta mondo; troveblas fame konataj kazoj kiaj, tiu de la usona verkisto Edgar Allan Poe, kiu edziĝis al sia kuzino Virginia Clemm en 1825 kiam li aĝis 27 jarojn kaj ŝi 14, aŭ tiu de la hispana poeto Antonio Machado, kiu en 1909, en la aĝo de 36 jaroj, edziĝis al Leonor Izquierdo kiam tiu ĉi estis 15-jara. Tiaj kutimoj ankaŭ influas sur la leĝojn rilate al la aĝo de konsento, kiu ĝis la komenco de la 20a jarcento iris kutime de 10 ĝis 20 jaroj, malsuprenirante en iaj kazoj, kiel en la usona ŝtato Delaware, ĝis 7 jaroj (''The New York Times'', 15a de oktobro 1895).</ref>, la pedofiliaj aktivuloj oficiale malaprobas kaj kondamnas la infanan seksan misuzon, komprenata kiel la uzo de forto por altrudi nedeziritajn rilatojn, kaj defendas nur tion, kion ili difinas kiel konsentajn rilatojn (ofte sen starigi aĝolimon<ref group="noto">Tony Duvert skribas en ''L'Enfant au masculine'' (kp. Michel Foucault, «La Loi de la pudeur»):{{Citaĵo|{{eo}} ''[La] libereco por eliri el situacio por kiu oni konsentis estas la necesa kaj sufiĉa garantio pri la valoro de la konsento en si mem. Ne estas necese diskuti pri la «kapablo» (de la neplenaĝulo aparte) de kiu ajn por konsenti aŭ ne konsenti tute konscie: ni estas ĉiam kapablaj, eĉ kiel beboj, por distingi tio, kion ni ŝatas disde tio, kion ni malŝatas, kaj por esprimi tian taksadon.''|||{{fr}} [La] liberté de s'extraire d'une situation à laquelle on avait consenti est, c'est l'évidence, la garantie nécessaire et suffisante de la valeur du consentement lui-même. Il n' a pas à ergoter sur l'«aptitude» (du mineur en particulier) de quelqu'un à consentir ou non en connaissance de cause : on est toujours apte, même nourrisson, à apprécier ce qui nous plaît ou vous déplaît, et à exprimer cette appréciation.}}

Fine de la 19a jarcento Sigmund Freud revoluciis la okcidentan koncepton pri la infaneco per liasia psikanaliza teorio estante la unua, kiu subtenis, sur sciencaj bazoj, la ekziston de la [[infana sekseco]]. Freud priskribis la psikoseksan elvolviĝon de la infano en kvin fazojn: buŝa, anusa kaj falika, kiu kulminus per la solvo de la [[Edipa konflikto]] ĉe la knabo kaj de la Elektra konflikto ĉe la knabino. Poste ekzistus latenta fazo ĝis la genera de la [[pubereco]]. Laŭ la freŭda baza tezo, la sekseco ĉe la infano estas «polimorfe perversa» kaj ĝi montras do fortajn impulsojn al [[incesto]]. La infano trovas sin devigita profiti kaj sublimigi tiun deziron por atingi sanan seksecon dum la plenkreska aĝo. Freud formaligis siajn tezojn ĉi-rilate en la verko ''[[Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie|Tri eseoj pri seksa teorio]]'', aperinta en 1905<ref>Freud, Sigmund. [http://www.psychanalyse.lu/Freud/FreudDreiAbhandlungen.pdf ''Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie'']. Frankfurto: Fischer Taschenbuch, 2000. ISBN 3-596-10440-8.</ref>.