Scio: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 5:
[[Dosiero:Efez Celsus Library 5 RB.jpg|eta|upright|Personigito de scio ([[greka lingvo|greke]] ''Επιστημη'', [[Episteme]]) en [[Biblioteko de Efeso]], Turkio.]]
'''Scio''' aŭ [[kono]] estas difinita de la [[Oksforda Angla Vortaro]] kiel
* (i) kompetenteco kaj kapabloj akirita de persono tra sperto aŭ edukado; la teoria aŭ praktika kompreno de temo;
* (ii) kio estas sciita en aparta kampo aŭ en totalo; faktoj kaj informo;
Linio 22:
Kontraste al ĉi tiu alproksimiĝo, [[Ludwig Wittgenstein|Wittgenstein]] observis, sekvante la [[paradokso de Moore|paradokson de Moore]], ke oni povas diri "Li kredas tion, sed ne estas tiel", sed ne "Li scias tion, sed ne estas tiel".<ref>[[Ludwig Wittgenstein]], ''[[Pri Certeco]]'', rimarko 42</ref> Li plu argumentas ke ĉi tiuj ne korespondas al klaraj mensaj statoj, sed prefere al malsamaj manieroj paroli pri konvinkiĝo. Kio estas malsama ĉi tie ne estas la mensa stato de la parolanto, sed la aktiveco kiu okupas tiun. Ekzemple, sur ĉi tiu bazo, ''scii'' ke la boligilo estas bolanta ne estas en aparta mensa stato, sed plenumas apartan taskon kun la aserto ke la boligilo estas bolanta. Wittgenstein provis preteriri la malfacilecon difini rigardante la manieron kiel "scio" estas uzata en naturaj lingvoj. Li vidis scion kiel kazo de [[familia simileco]]<ref>[[:de:Familienähnlichkeit]]</ref>. Sekvante ĉi tiun ideon, "scio" estis rekonstruita kiel grapola koncepto kiu atentigas rilatajn ĉefaĵojn sed ke ne estas adekvate kaptita de ajna difino.<ref>Gottschalk-Mazouz, N. (2008): Internet and the flow of knowledge“, („Interreto kaj la fluo de scio“), en: *rachovec, H.; Pichler, . (Hg.): Filozofio de la Informa Socio. Protokoloj de la 30a Internacia Simpozio Ludwig Wittgenstein, Kirchberg ĉe Wechsel, Aŭstrio 2007. Volumo 2, Frankfurto, Parizo, Lancaster, New Brunswik: Ontos, S. 215-232. http://www.uni-stuttgart.de/philo/fileadmin/doc/pdf/gottschalk/ngm-internetflow-2008.pdf</ref>
== Komunika kono ==
[[File:File-Los portadores de la antorcha.jpg|thumb|''Los portadores de la antorcha (La torĉoportantoj)'' – Skulptaĵo de [[Anna Hyatt Huntington]] simbolanta la transigadon de kono el unu generacio al la venonta ([[Komplutensa Universitato de Madrido|Universitata Urbo, Madrido, Hispanio]]).]]
[[Simbolo|Simbolaj reprezentoj]] povas esti uzataj por indiki signifojn kaj povas esti pensitaj kiel dinamisma procezo. De tie ke la transferenco de la simbola reprezentado povas esti vidata kiel atribua procezo per kiu kono povas esti transigita. Aliaj formoj de komunikado estas observado kaj imitado, parola interŝanĝo, kaj aŭdaj kaj vidaj registroj. Filozofoj de lingvo kaj [[Semiotiko|semiotikistoj]] konstruas kaj analizas teoriojn de kona transigo aŭ komunikado.
Dum multaj akceptus ke unu el plej universalaj kaj gravaj iloj por la transigo de kono (scio) estas verkado kaj legado (de multaj tipoj), ekzistas tamen polemiko pri la utileco de la verkita vorto, kaj kelkaj fakuloj estas skeptikismaj pri ties efiko sur socioj. En sia kolekto de eseoj ''Technopoly'', Neil Postman pruvas la argumenton kontraŭ la uzado de la verkado pere de resumo el la verko de Platono nome ''[[Fedro (dialogo)|Fedro]]'' <ref>(Postman, Neil (1992) ''Technopoly'', Vintage, New York, pp 73)</ref>. En tiu resumo la studenta [[Sokrato]] rakontas la historion de Tamo, la egipta reĝo, kaj de Teŭto, la inventinto de la verkita vorto. En tii historio, Teŭto prezentas sian novan inventon "verkado" al la reĝo Tamo, dirante al li ke sia nova invento "plibonigos kaj la [[saĝo]]n kaj la memoron de la egiptoj" <ref>(Postman, Neil (1992) Technopoly, Vintage, New York, pp 74)</ref>. La reĝo Tamo estas skeptika pri tiu nova invento kaj malakceptas ĝin kiel ilo de rekolekto pli ol de reteno de kono. Li argumentas ke la verkita vorto infektoj la egiptan popolon per falsa kono dum ili kapablas akiri faktojn kaj historiojn el la eksteraj fontoj kaj ne esti plu devigita al mense reteni grandajn kvantojn de kono fare de ili mem <ref>(Postman, Neil (1992) ''Technopoly'', Vintage, New York,pp 74)</ref>.
{{redaktata}}
Classical early modern theories of knowledge, especially those advancing the influential empiricism of the philosopher John Locke, were based implicitly or explicitly on a model of the mind which likened ideas to words.<ref>{{cite book|last=Hacking|first=Ian|title=Why Does Language Matter to Philosophy?|date=1975|publisher=Cambridge University Press|location=Cambridge|url=http://books.google.co.uk/books?id=07bB6_WfeUoC&dq=ian+hacking+language+philosophy&source=gbs_navlinks_s}}</ref> This analogy between language and thought laid the foundation for a graphic conception of knowledge in which the mind was treated as a table (a container of content) that had to be stocked with facts reduced to letters, numbers or symbols. This created a situation in which the spatial alignment of words on the page carried great cognitive weight, so much so that educators paid very close attention to the visual structure of information on the page and in notebooks.<ref>{{cite journal|last=Eddy|first=Matthew Daniel|title=The Shape of Knowledge: Children and the Visual Culture of Literacy and Numeracy|journal=Science in Context|date=2013|volume=26|pages=215–245|url=https://www.academia.edu/1817033/The_Shape_of_Knowledge_Children_and_the_Visual_Culture_of_Literacy_and_Numeracy_Science_in_Context_26_2013_215-245|doi=10.1017/s0269889713000045}}</ref>
Media theorists like Andrew Robinson emphasise that the visual depiction of knowledge in the modern world was often seen as being 'truer' than oral knowledge. This plays into a longstanding analytic notion in the Western intellectual tradition in which verbal communication is generally thought to lend itself to the spread of falsehoods as much as written communication. It is harder to preserve records of what was said or who originally said it – usually neither the source nor the content can be verified. Gossip and rumors are examples prevalent in both media. As to the value of writing, the extent of human knowledge is now so great, and the people interested in a piece of knowledge so separated in time and space, that writing is considered central to capturing and sharing it.
Major libraries today can have millions of books of knowledge (in addition to works of fiction). It is only recently that audio and video technology for recording knowledge have become available and the use of these still requires replay equipment and electricity. Verbal teaching and handing down of knowledge is limited to those who would have contact with the transmitter or someone who could interpret written work. Writing is still the most available and most universal of all forms of recording and transmitting knowledge. It stands unchallenged as mankind's primary technology of knowledge transfer down through the ages and to all cultures and languages of the world.{{citation needed|date=May 2013}}{{Disputed-inline|text=Writing is still the most available and most universal of all forms of recording and transmitting knowledge. It stands unchallenged as mankind's primary technology of knowledge transfer down through the ages and to all cultures and languages of the world.|Writing as the "primary technology of knowledge transfer" (disputed text)|date=May 2013}}
== Proverbo ==
| |||