Kiel registrite je 11:53, 14 aŭg. 2015 redakti DYGLYS (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 754 redaktoj Neniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 11:54, 14 aŭg. 2015 redakti malfari DYGLYS (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 754 redaktoj →‎Diroj pri Maksmiliano Kolbe Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 46: ==Diroj pri Maksmiliano Kolbe== · Papo [[Paŭlo la 6-a\|Paŭlo la 6a]], [[17-a de oktobro\|17an de oktobro]] [[1971]] [[Romo]]. “La pieco (de Maksimiliano Maria) estis forte bazita sur la kredo je la [[Sankta Triunuo]]. Ĝin instigis ankaŭ la amo al [[Kristo]] kaŝita en la [[Sakramento\|Plejsankta Sakramento]]. Pro tio li ordonis en Niepokalanow la eternan adoradon... Maria'n li konsideris kiel sian plej dolĉan patrinon... li respektegis Maria'n antaŭ ĉio pro Ŝia senmakula pureco, kiun li precipe imitis... Lia tuta vivo atestis pri lia amo al Dio kaj al proksimulo... Laŭdinda estas lia prudento, kiun li elmontris koncerne ĉiujn, precipe kiam temis pri protestantoj, judoj kaj budhistoj... Antaŭ ol la Eklezio komencis pli kaj pli propagandi ekumenan movadon Maksimiliano Maria jam ĝin praktikis...”▼ ▲ · Papo [[Paŭlo la 6-a\|Paŭlo la 6a]], [[17-a de oktobro\|17an de oktobro]] [[1971]] [[Romo]]. “La pieco (de Maksimiliano Maria) estis forte bazita sur la kredo je la [[Sankta Triunuo]]. Ĝin instigis ankaŭ la amo al [[Kristo]] kaŝita en la [[Sakramento\|Plejsankta Sakramento]]. Pro tio li ordonis en Niepokalanow la eternan adoradon... Maria'n li konsideris kiel sian plej dolĉan patrinon... li respektegis Maria'n antaŭ ĉio pro Ŝia senmakula pureco, kiun li precipe imitis... Lia tuta vivo atestis pri lia amo al Dio kaj al proksimulo... Laŭdinda estas lia prudento, kiun li elmontris koncerne ĉiujn, precipe kiam temis pri protestantoj, judoj kaj budhistoj... Antaŭ ol la Eklezio komencis pli kaj pli propagandi ekumenan movadon Maksimiliano Maria jam ĝin praktikis...” · Kardinalo [[Karol WOJTYŁA\|Wojtyła]], la [[5-a de oktobro\|5an de oktobro]] 1971 (ĉe [[Radio Vatikana]]) “La sinoferon de p. Maksimiliano, lian morton en la bunkro de la morto, kiu okazis dekkvin tagojn poste, ĉar li mem proponis sin por anstataŭigi alian kondamniton, ni ne povas kompreni, se ni rigardas ĝin disigitan dis de lia vivo. La evangelia signifo de tiu morto fontas el la tuta vivo, kiuu li travivis kiel donacon; kaj la morto mem kompletigas la vivon, por plenumi ĝian ekziston ĝis la fino. P. Kolbe estas spirita filo de Sta Francisko; en sia epoko li estis apostolo en Pollando kaj Japanio, spirita gvidanto kiu vivis sian spiritan vivon plene konsekritan al Dio.”▼ ▲ · Kardinalo [[Karol WOJTYŁA\|Wojtyła]], la [[5-a de oktobro\|5an de oktobro]] 1971 (ĉe [[Radio Vatikana]]) “La sinoferon de p. Maksimiliano, lian morton en la bunkro de la morto, kiu okazis dekkvin tagojn poste, ĉar li mem proponis sin por anstataŭigi alian kondamniton, ni ne povas kompreni, se ni rigardas ĝin disigitan dis de lia vivo. La evangelia signifo de tiu morto fontas el la tuta vivo, kiuu li travivis kiel donacon; kaj la morto mem kompletigas la vivon, por plenumi ĝian ekziston ĝis la fino. P. Kolbe estas spirita filo de Sta Francisko; en sia epoko li estis apostolo en Pollando kaj Japanio, spirita gvidanto kiu vivis sian spiritan vivon plene konsekritan al Dio.” · Kardinalo [[Karol WOJTYŁA\|Wojtyła]], (el la artikolo por la krakova semjangazeto Tygodnik Powszechny, 42/[[1971]]). "...La altaro estas loko kie [[Kristo]] oferas sin pere de sacerdoto. La homo kiu estos levita je la honoro de altaro, tion perlaboris per sia ofero. La ekzemplo de Maksimiliano montras tion plej bone, kaj tio tuŝas nin animprofunde. De tiu dia servanto ne postrestis eĉ parto de osto aŭ karno; ĉio forbrulis en la fajro de la koncentreja forno...”▼ ▲ · Kardinalo [[Karol WOJTYŁA\|Wojtyła]], (el la artikolo por la krakova semjangazeto Tygodnik Powszechny, 42/[[1971]]). "...La altaro estas loko kie [[Kristo]] oferas sin pere de sacerdoto. La homo kiu estos levita je la honoro de altaro, tion perlaboris per sia ofero. La ekzemplo de Maksimiliano montras tion plej bone, kaj tio tuŝas nin animprofunde. De tiu dia servanto ne postrestis eĉ parto de osto aŭ karno; ĉio forbrulis en la fajro de la koncentreja forno...” · Papo [[Johano Paŭlo la 2-a\|Johano Paŭlo la 2a]], la [[10-a de oktobro\|10an de oktobro]] [[1982]] sur la placo de [[sankta Petro]]. “...Por tiu fina ofero li pretigis sin, sekvante Kriston de siaj unuaj jaroj de la vivo en [[Pollando]]. Ekde lia junaĝo datas la sonĝo pri du kronoj: la blanka kaj la ruĝa – nia sanktulo ne elektadis inter ili, li prenis ambaŭ. Ekde sia infanaĝo li estis allogita per granda amo al [[Kristo]] kaj per deziro ricevi martirecon. Tiu amo kaj tiu deziro direktis lin al la vojo de la franciskana kaj pastra vokiĝo, por kiu li pretigis sin en [[Pollando]] kaj [[Romo]]. Tiu amo kaj tiu deziro akompanis lin en ĉiuj regionoj kie li en [[Pollando]] agis kiel franciskano kaj spirita gvidanto, kaj en [[Japanio]] dum misiista servado. Linio 66 ⟶ 67: Li paŝis kune kun la mondo, antaŭiris ĝin por ke ĝi ne flankeniru de la dezirata direkto. Gvidanto, naskita gvidanto, motoro, generalo - tio li estas! Homo kiu deziras ankaŭ tion kio aspektas neebla. Pro tio multaj taksis lin revanto. Li estis ĉio krom tio: ege reala kaj fer-firme logika, granda teoriisto kiu siajn ideojn dinamike transformadis al praktiko, en la vivo. ==Vidu ankaŭ== * [[Edith Stein]]

Maksimiliano Kolbe: Malsamoj inter versioj