En junio de [[1919]] li revojaĝis al [[Budapeŝto]] kaj provis rekomenci la vivon kiel ĉefkorektisto de granda presejo. En la postmilitaj jaroj li ne partoprenis la movadon aktive pro malriĉo, malsano kaj animaj postsignoj de la militjaroj.
Li verkis du gramatikojn, en [[1903]] kunlabore kun Schwörer kaj [[József Miletz|Miletz]], en [[1921]] kun [[KALOCSAY Kálmán Kalocsay|Kalocsay]]. Li tradukis hungaren la [[Fundamento de Esperanto]]-n, [[1909]] kaj la ŝlosilon de [[Ĉefeĉ]]. Jam en [[1899]] li verkis la ampleksan [[Libro de l' humoraĵo]], (la dua eldono en [[1908]]. Trad. la rakonton de D. Abonyi Mallumaĵo, [[1906]] kaj kompilis verketon [[La Kalendaro]], [[1907]]. La plimulto de liaj artikoloj aperis en [[Lingvo Internacia (gazeto)|Lingvo Internacia]] (ankaŭ en ties literatura almanako), kaj en la [[Juna Esperantissto]], kies redaktoro li estis de [[1909]] ĝis [[1914]]. Artikoloj ankaŭ en [[L' Esperantiste]], [[La Revuo]] kaj en [[Literatura Mondo]], kie aperis liaj interesaj [[Rememoroj]], ([[1922]] kaj jan. [[1923]]).
