Marilyn Monroe: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Forigis la dosieron Marilyn_Monroe_in_The_Asphalt_Jungle_trailer.jpg forigitan el la Komunejo de Materialscientist: Per [[:c:Commons:Deletion requests/Fil |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 133:
[[File:Marilyn Monroe Arthur Miller April in Paris Ball 1957.jpg|thumb|upright|Kun tria edzo [[Arthur Miller]] ĉe la ''April in Paris Ball'' (Aprilo en Paris Ball) okazinta ĉe la Hotelo [[Waldorf-Astoria]] en Novjorko en 1957.]]
{{redaktata}}▼
Post revenado de Anglio, Monroe prenis 18-monatan ĉesadon de laboro por koncentriĝi sur geedzeco sur la [[Usona orienta marbordo|Orienta marbordo]]. Ŝi kaj Miller disfendas ilian tempon inter Novjorko kaj Roxbury, (Konektikuto), kaj pasigis la someron en Amagansett, Long Island.<ref> Spoto 2001, pp. 381–382.</ref> Ŝi iĝis graveda en la somero de 1957, sed ĝi montriĝis [[Ektopia gravedeco|ektopa]] kaj devis esti finita.<ref> Spoto 2001, pp. 392–393.</ref> Ŝiaj [[Ginekologio|ginekologiaj]] problemoj estis plej verŝajne kaŭzitaj de [[endometriozo]], kronika malsano kiun ŝi suferis dum sia plenkreskula vivo.<ref> Churchwell 2004, pp. 274–277.</ref><ref> Tio okazigis al ŝi ankaŭ akrajn [[Menstruo|menstruajn dolorojn]] laŭlonge de sia tuta vivo, pro kio necesis al ŝi klaŭzo en ŝia kontrakto permesante al ŝi foresti el la laboro dum sia periodo, kaj postulis iom da kirurgio. Churchwell 2004, pp. 274–277. Oni asertis foje ke Monroe suferis kelkajn abortojn, kaj ke tiuj nesekuraj abortoj faritaj de personoj sen taŭga medicina trejnado estus kontribuintaj al ŝi malkapablo teni gravedon. Churchwell 2004, pp. 271–274. Tamen ne ekzistas pruvaro ke ŝi iam havis aborton, kaj ne aperis cikatrojn el nesekura aborto en ŝia reproduktaj organoj en ŝia nekropsio. Churchwell 2004, pp. 271–274.</ref> Dum la laborĉeso, ŝi forpelis Greene de MMP kaj aĉetis lian parton de la firmao ĉar ili ne povis elteni siajn malkonsentojn.<ref> Spoto 2001, pp. 389–391.</ref>
Monroe resendita al Holivudo en julio 1958 por ludi la virinan antaŭecon kontraŭ Jack Lemmon kaj Tony Curtis en la komedio Some Like It Hot de Billy Wilder. En la filmo, ŝi prezentis unu el siaj plej famaj kantoj, " mi Wanna Be Loved de vi ". Kvankam la rolo de Sugar Kane estis alia "stulta blondulino", ŝi akceptis ĝin pro la instigo de Miller kaj la oferto da ricevado de 10% de ĝiaj profitoj aldone al sia norma salajro.▼
▲Monroe
[[File:Monroe and Curtis in Some Like it Hot.JPG|thumb|left|With [[Tony Curtis]] in ''[[Some Like It Hot]]'' (1959), for which she won a [[Golden Globe Award for Best Actress - Motion Picture Musical or Comedy|Golden Globe]]. Although the film was one of the most successful of Monroe's career, its filming was fraught with difficulties.]]▼
▲[[File:Monroe and Curtis in Some Like it Hot.JPG|thumb|left|
▲{{redaktata}}
La malfacilaĵoj de la produktado de la filmo poste fariĝis "legendaj". [221] Pli sovaĝa, Curtis kaj Lemmon trovis ŝin malfacila labori kun: ŝi postulus dekduojn de rekonkeras, kaj ne povus memori siajn liniojn aŭ agon da kiel direktitaj - Curtis fame deklaris ke kisi ŝin estis "kiel kisado de Hitler " pro la nombro rekonkeras. [222] Multaj el la problemoj devenis de konflikto inter Wilder, kiu ankaŭ havis reputacion por esti malfacila, kaj Monroe sur kiel ŝi devus ludi la rolon, kies stultecon ŝi malŝatis. [223] Standardo deklaris ke ŝi ekigis la koleron de Wilder petante al li ŝanĝi multajn el siaj scenoj, kiuj en victurno igis ŝian publikotimon pli malbona, kaj Churchwell indikis ke ŝi konscie detruis plurajn scenojn por agi ĝin sia maniero. [223] En la fino, li estis feliĉa kun ŝia efikeco, deklarado: "Iu ajn povas memori liniojn, sed necesasas reala artisto por veni sur la aktoraron kaj ne scii ŝiajn liniojn kaj tamen doni la prezenton kiun ŝi priis!" [224] Monroe ankaŭ renkontis malfacilaĵojn en ŝia privata vivo tiun aŭtunon, kiam ŝi iĝis graveda denove dum la produktado sed baldaŭ abortis post filmado finiĝis en novembro. [225] Malgraŭ la malfacilaĵoj de ĝia produktado, kiam Some Like It Hot estis publikigita en marto 1959, ĝi iĝis unu el la plej sukcesaj filmoj de la 1950-aj jaroj, kaj gajnis al Monroe Orpalmon. [214] Ĝi estis voĉdonita unu el la plej bonaj komedifilmoj iam farite en balotenketoj fare de la American Film Institute kaj Sight & Sound .
| |||
