Almendralejo: Malsamoj inter versioj

 

En 1536, post longa disputado kun Mérida, Karolo la 1a jure kaj administre sendependigas la vilaĝon. Tamen en 1573 ĝi estis vendita al Sevilo kune kun Montemolín, Monesterio, Calzadilla de los Barros kaj Medina de las Torres, kontraŭ 45.000 dukatoj; poste ree apartenis al la Ordeno de Santiago post kvin jaroj. Definitive en 1665 oni aĉetis sendependon kaj juran proprecon kiel Senjorejo. En 1851, la reĝino [[Isabel la 2a]] donis al Almendralejo titolon de Urbo.

 

===Deknaŭuajarcenta Brilo===

La Ermitejo de Nia S-ino. de la Piedad, konstruita en la 16a jarcento kaj renovigita en 1725 kaj 1788. Temas pri eta templo blankigita popolstile. Apud la parko estas Taŭrludejo, de 19a jarcento kaj stilo novmudeĥaro aŭ arabecostila kaj kroma ununuraĵo ĉar enhavas en teretaĝo vicon da "konooj", tio estas grandegaj cilindraj ceramikaj vinujoj, kiel vinejo.

[[es:Almendralejo]]