Kalcedona difino: Malsamoj inter versioj

La difino de Kalcedonio en konteksto de akraj diskutoj inter, unuflanke la eklezioj de Romo kaj Konstantinopolo, kaj, aliflanke, la orientaj eklezioj rilate la signifon de la [[enkarniĝo]]. <ref>Oni vidu ĉe voĉo [[Kristologio]], la influon de la imperiestro sur la eklezioj, kaj la superangecon de la Episkopo de Romo.</ref> La okcidentaj eklezioj akceptis tuj la koncilian tekston, dum iuj orientaj eklezioj ĝin rifuzis. <br/>

''“Ĉar, sekvante la sanktajn Patrojn, ni ĉiuj en unika akordo instruas al la homoj koncepti unun kaj la saman Filon, nian Sinjoron Jesuon Kriston, kompleta en la Dieco kaj en la homeco samtempe, aŭtentike Dio kaj aŭtentike homo, estanta komplete ĝuanta je racia animo kaj korpo: samsubstance kun la Patro koncerne diecon kaj ssmtempe samsubstance kun ni rilate lian homecon; kiel ni en ĉiuj aspektoj krom en la peko; rilate la diecon, generita de la Patro antaŭ la tempoj, sed rilate lian homecon generita por ni homoj kaj nia savo de Maria Virga, la alportantino de Dio; unu kaj sama Kristo, Filo, Sinjoro, Unuenaskito, rekonata EN DU NATUROJ, SENKONFANDIĜAJ, SENŜANĜAj, SENDIVIDAJ. SENDISECAJ; la disntingo de la du naturoj nenimaniere estas nuligita per la unuiĝo, sed prefere la karakterizoj de ĉiu naturo estas konservitaj kaj konkuras por formi unu personon kaj substancon, nek dividitajn nek disigitajn en du personoj, sed unu solan kaj saman Filon kaj unuenaskitan Dion la Vorton, Sinjoron Jesuon Kriston; kiel ankaŭ la profetoj ekde la antikvaj tempoj parolis pri li kaj nia Sinjoro Jesuo Kristo mem instruis pri si mem kaj la kredo de la Patroj al ni allasis kiel heredaĵon."''<ref>La orogina greka teksto:"Χριστὸν συμφώνως ἅπαντες ἐκδιδάσκομεν, τέλειον τὸν αὐτὸν ἐν θεότητι καὶ τέλειον τὸν αὐτὸν ἐν ἀνθρωπότητι, θεὸν ἀληθῶς καὶ ἄνθρωπον ἀληθῶς τὸν αὐτὸν, ἐκ ψυχῆς λογικῆς καὶ σώματος, ὁμοούσιον τῷ πατρὶ κατὰ τὴν θεότητα, καὶ ὁμοούσιον τὸν αὐτὸν ἡμῖν κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα, κατὰ πάντα ὅμοιον ἡμῖν χωρὶς ἁμαρτίας· πρὸ αἰώνων μὲν ἐκ τοῦ πατρὸς γεννηθέντα κατὰ τὴν θεότητα, ἐπ᾽ ἐσχάτων δὲ τῶν ἡμερῶν τὸν αὐτὸν δἰ ἡμᾶς καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου τῆς θεοτόκου κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα, ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν Χριστόν, υἱόν, κύριον, μονογενῆ, ἐν δύο φύσεσιν, ἀσυγχύτως, ἀτρέπτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως γνωριζόμενον· οὐδαμοῦ τῆς τῶν φύσεων διαφορᾶς ἀνῃρημένης διὰ τὴν ἕνωσιν, σωζομένης δὲ μᾶλλον τῆς ἰδιότητος ἑκατέρας φύσεως καὶ εἰς ἓν πρόσωπον καὶ μίαν ὑπὸστασιν συντρεχούσης, οὐκ εἰς δύο πρόσωπα μεριζόμενον ἢ διαιρούμενον, ἀλλ᾽ ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν υἱὸν καὶ μονογενῆ, θεὸν λόγον, κύριον Ἰησοῦν Χριστόν· καθάπερ ἄνωθεν οἱ προφῆται περὶ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς ἡμᾶς ὁ κύριος Ιησοῦς Χριστὸς ἐξεπαίδευσε καὶ τὸ τῶν πατέρων ἡμῖν καραδέδωκε σύμβολον. »".</ref>