Mary Cassatt: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e /* Frua vivo * |
→Frua vivo: Aldonis paragrafojn tradukitajn el la angla-lingva Vikipedio |
||
Linio 25:
Malfrue en 1866, ŝi aniĝis en pentrado-klaso instruata de [[Charles Joshua Chaplin|Charles Chaplin]], konata genro-artisto. En 1868, Cassatt ankaŭ studis kun artisto [[Thomas Couture]], kiu ĉefe traktis temojn romaktijan kaj urbajn.<ref>Mathews 1994, p. 54</ref> Dum vojaĝo al la kamparo, la studentoj desegnis laŭ vivo, ĉefe la kamparanojn dum la ĉiutagaj aferoj. En 1868 unu el ŝiaj pentraĵoj, ''Mandolino-Ludantoi'' unuafoje akceptiĝis de la selekta komitato por la Pariza Salono. Kun [[Elizabeth Jane Gardner]], kies pentraĵo ankaŭ akceptiĝis de la komitato en tiu jaro, Cassatt estis unu el du usonaj virinoj, kies verkoj unuafoje montriĝis ĉe la Salono.<ref name=americanwoman/> ''Mandolino-Ludanto'' estas en la Romantika stilo de [[Jean-Baptiste-Camille Corot|Corot]] kaj Couture,<ref>Mathews 1998, p. 47</ref> kaj estas unu el nur du pentraĵoj de la unua jardeko de ŝia kariero, kiu povas hodiaŭ dokumentiĝi<ref>Mathews 1998, p. 54</ref>
La Francaj artaj rondoj estis en proceso de ŝanĝo, dum radikalak artistoj kiel Courbet kaj [[Édouard Manet|Manet]] provis disrompiĝi de akceptata Akademia tradicio, kaj la Impresionismuloj estis en siaj formiĝaj jaroj. La amiko de Cassatt, Eliza Haldeman, leterumis hejmen, ke "artistoj lasas la Akademian stilon, kaj ĉiu serĉas novan vojon, konsekvence ĉio nun troviĝas Ĥaosa".<ref>Mathews 1994, p. 32</ref> Cassatt, tamen,
Kiam ŝi revenis al Usono malfrue en la somero de 1870, dum la komenco de la [[Francia-Prusia Milito]], Cassatt loĝis kun sia familio en Altoona, Pensilvanio. Ŝia patro daŭre kontraŭstaris la elektatan de ŝi profesion. Li pagis por ŝiaj bazaj bezonoj, sed ne por ŝiaj
broŝoj, farboj, kanvaso, ktp.<ref>Mathews 1998, p. 75</ref> Ŝi trovis lokon por du el ŝiaj pentraĵoj ĉe Novjorka galerio, kaj trovis multajn ŝatantojn sed neniun aĉetanton.
Ŝi konsterniĝis pro la manko de pentraĵoj por studi dum ŝi restis ĉe ŝia somera loĝejo.
Cassatt eĉ konsideris forlasi arton, ĉar ŝi volis sendependiĝi. Ŝi skribis en letero dum julio 1871, "Mi rezignis pri mia laborejo, kaj disŝiris la portreton de mia patro, kaj ne tuŝis penikon dum ses semajnoj, kaj neniam plu faros ĝis kiam mi vidas iun eblecon por reveni al Eŭropon. Mi tre multe volas iri okcidenten venont-aŭtune, kaj akiri iun postenon, sed mi ne decidis, kien.<ref>Mathews 1994, p. 74</ref>
Cassatt vojaĝis al [[Ĉikago]] por vidi, kion ŝi povus fari tie, sed perdis kelkajn el ŝiaj fruaj pentraĵoj dum la [[Granda Ĉikaga Fajro]] de 1871.<ref>McKown 1972, p.36</ref> Ne longe post tio, ŝiaj verkoj kaptis la atenton de la ĉefepiskopo de Pittsburgh, kiu mendis de ŝi du kopiojn de verkoj de [[Antonio da Correggio|Correggio]] en [[Parmo]], Italio, kaj antaŭpagis ŝin sufiĉan monon por pagi la vojaĝ-kostojn kaj parton el la loĝ-kostoj. Entusiasmiĝite, ŝi skribis, "Ho, kiom avidega mi estas por komenci la laboron, miaj fingroj preskaŭ jukas kaj miaj okuloj larmpleniĝas pro la volo vidi belan bildon denove.
<ref>Mathews 1994, p. 76</ref> Kune kun [[Emily Sartain]], kamerada artisto de alte-respektata familio de Filadelfio, Cassatt ekvojaĝis Eŭropen denove.
==Famaj pentraĵoj==
| |||