Dumviva salajro: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
NMaia (diskuto | kontribuoj) Vikiigo |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 6:
Laŭ Bernard Friot, tio ne estus utopia, ĉar fakte tiuj aferoj jam ekzistas kaj funkcias, temus nur pri etendiĝo de statusoj (la ŝtatoficistoj, la gepatroj kiuj ricevas porinfana kromsalajro, laboristoj salajritajn kaj sendependaj, kaj entreprenonoj, de la sektoro de la sano, kiuj estas malrekte pagataj de la monkompensoj de Socia sekureco, kaj la emeritoj, kiuj ricevas senkondiĉe pensiojn ĝis la morto) kaj financrimedoj (kotizoj).
Tio ankaŭ ebligas intalis ĝin po iome : ekzemple li proponas, kiel transira tuja paso
: "ni atribuus por komenci senkondiĉan salajron al la 18-27 jaraĝaj je la unu agrado de kvalifiko - po ni diru 1500 eŭroj monate, tio implicos po 125 miliardoj de eŭroj en unu jaroce, tio estas 9% de la franca [[MEP]] (Malneta enlanda produkto). oni kreus por ĝin finane nvan kotizon je 9% de la valeur ajoutée des entreprises, qui va à l’UNEDIC, qui ne serait plus la caisse du chômage mais la caisse des salaires. C’est cette caisse, et non plus chaque entreprise, qui versera aŭ jeunes leur salaire. Pour les entreprises, on remplace donc le versement de salaires par un versement de cotisations, comme en 1945 avec la sécurité sociale : 45% du salaire est aujourd’hui cotisé, donc non versé directement de l’employeur au salarié. Il s’agit de pousser ainsi plus loin une logique déjà présente, jusqu’à ce que 100% des salaires soient versés par la caisse des salaires. Les salariés gèreront bien sûr cette caisse, comme nos anciens géraient le régime général de sécurité sociale avant que de Gaulle ne mette fin à cela dans les années 1960.
Li kreis asocion "Salajrec-reto" kaj abunde prelegas.
| |||