Kalevala: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 64:
* Kvardeksesa kanto.- Pri [[urso]]. Ĉasado kaj mita deveno.
* Kvardeksepa kanto.- Luohi ŝtelas [[suno]]n kaj [[luno]]n ([[lumo]]) kaj Ukko kreas novajn sparkojn, kiujn glutis fiŝoj.
* Kvardekoka kanto.- Oni faras reton el [[lino]]. Finfine oni kaptas la ezokon kiu glutis la lumon, sed tiu fuĝas bruligante arbarojn. Oni malpliigas fajron per [[neĝo]].
* Kvardeknaŭa kanto.- Plue mankas lumo, ĉar ĝi estas Norde. Väinämöinen iris serĉi ĝin, venkas glave nordanojn sed lumo restas en ŝtono. Forĝisto Ilmarinen forĝas ilojn por kapti Luohi, kiu fuĝas kaj luno kaj suno elrokiĝas.
* Kvindeka kanto.- Marjatta, virga knabino, glutas beron kaj gravediĝas. Neniu helpas kaj ŝi naskas je ĉevalspirado; la bebo perdiĝas kaj troviĝas marĉe (finnigo de mito de [[Virgulino Maria]]). Adiaŭo de Väinämöinen.
* Finvortoj.- Adiaŭo de la kantinto.
* Postprezento (de Vilho Setälä) en la dua eldono de la esperanta versio: Pri finna popolpoezio, pri ŝamanismo, pri traduko de Joh. Edv. Leppäkoski, pri aŭtoro de bildoj Akseli Gallen-Kallela, pri la unua eldono de la esperanta versio kaj pri la dua eldono de la esperanta versio (de Harri Laine). Lingvaj kaj etnografiaj klarigoj. Vortklarigoj (kun bildoj).
==Roluloj==
| |||