Fjodor Tjutĉev: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e Roboto: Forigo de 1 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponeblas per Vikidatumoj (d:Q37217) |
de silento kaj aliulo |
||
Linio 4:
Li longe loĝis en [[Munkeno]] kaj [[Torino]], estis konato de [[Heinrich Heine]] kaj [[Friedrich Schelling]]. Tjutĉev ne partoprenis en literatura vivo kaj ne konsideris sin verkisto.
Konserviĝis 400 liaj poeziaĵoj, kaj ili ĝis nun estas ofte citataj en [[Rusio]]. Dum 1830-aj jaroj liaj poezaĵoj apartenas al tradicio de eŭropa (precipe germana) [[romantikismo]], tio estas filozofia liriko ĝenerale pri [[universo]], sorto de homo, naturo. En 1840-aj jaroj Tjutĉev verkis kelkajn politikajn artikolojn, en kiuj temas pri rilatoj inter [[Rusio]] kaj [[Okcidenta civilizo]]. En 1850-aj jaroj Tjutĉev kreis serion de poezaĵoj pri amo, en kiuj li rakontis pri amo kiel pri tragedio. Poste tiuj poezaĵoj estis asociitaj en tiel nomata «ciklo de Denisjeva», la poezajoj estis dediĉitaj al Jelena Denisjeva, koramikino de la poeto. En 1860-70-aj jaroj en kreaĵoj de Tjutĉev dominis politikaj temoj.
La plej fama poezaĵo de la poeto estas [http://esperanto.org/Ondo/Ondo/114-lode.htm#114-34 «Silentium!»] — maldolĉa alvoko al [[silento]], bedaŭro pri tio, ke homoj ne povas plene kompreni unu la [[aliulo|alian]].
La plej oftaj citatoj de Tjutĉev estas:
| |||