Fernando de Diego: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
|||
Linio 33:
Li tamen elfaris sian lokon en la "[[Parnaso|Esperanta Parnaso]]" per siaj multaj tradukoj, kiuj kunaj formus volumegon de 3.700 paĝoj. De Diego ĉiam zorge elektis kaj skrupule tradukis el unuarangaj aŭtoroj: li esperantigis verkojn de i.a. [[Pío Baroja|Baroja]], [[Gustavo Adolfo Bécquer|Bécquer]], [[Camilo José Cela|Cela]], [[Miguel de Cervantes|Cervantes]], [[Federico García Lorca|García Lorca]], [[Gabriel García Márquez|García Márquez]], [[Antonio Machado]], [[Pablo Neruda|Neruda]], [[Ramón del Valle-Inclán|Valle-Inclán]] k.a. Ankaŭ el aliaj beletroj li plukis: jen [[Alfonso Daniel Rodríguez Castelao|Castelao]] el la galega; jen [[Honoré de Balzac|Balzac]] kaj [[Guy de Maupassant|Maupassant]] el la franca; jen [[Ernest Hemingway|Hemingway]], [[Jack London]] kaj [[Robert Louis Stevenson|Stevenson]] el la angla; jen [[Veremundo Méndez Coarasa|Méndez Coarasa]] el la aragona.
Lia stilo estas karakterizita de relative multaj "novaj" vortoj. Vidu ekzemple en [[Doña Bárbara#Vortotrezoro|Doña Bárbara]]. [[Reinhard Haupenthal]] nomis lin "apud [[Karolo Piĉ]] (1920-1995) kaj [[Henri Vatré]] (1908-1998), unu el la kolonoj de la [[Iltisa Skolo]], kies ''Literaturan Manifeston '87'' li formulis"<ref>Klaro kaj Elasto, 2003, lasta kovrilpaĝo.</ref>. Eble plej konata fariĝis la polemiko pri la uzo de "postmidio" anstataŭ "posttagmezo".
===Kritiko===
| |||