Zsigmond Móricz: Malsamoj inter versioj

'''Móricz Zsigmond''' [mOric ĵigmond] ([[Tiszacsécse]], [[29-a de junio]] [[1879]] – [[Budapest]], [[4-a de septembro]] [[1942]]): [[verkisto]], [[novelisto]], [[ĵurnalisto]], [[redaktoro]], plej konata figuro de la hungara [[realisma [[prozo]] en la [[20-a jarcento]].

Li vizitis la reformatan gimnazion de [[Debrecen]], poste de [[Sárospatak]], [[Kisújszállás]]. Post abiturientiĝo li enskribiĝis al reformata [[teologio]], sed baldaŭ li ŝanĝis al jura fakultato kaj fine al filologio. Li ekverkis porgazetaĵojn dum la jaroj pasantaj en Debrecen. Aŭtune de 1900 li translokiĝis al la hungara ĉefurbo [[Budapeŝto]]. Li ne finis siajn studojn, pro la vivteno li eklaboris en diversaj oficoj poste iĝis ĵurnalisto. De 1903 ĝis 1909 li estis kunlaboranto de ''Újság'', liberala taggazeto. Li sukcese debutis en [[1908]], en la monata gazeto [[Nyugat]] [Njugat ~ okcidento] per la novelo ''Hét krajcár'' (Sep [[krejcero]]j). Post ties sukcesego, li destinis sin tute al la literaturo. Li iĝis per tiu novelo abrupte landkonata, fama verkisto. Ekde tiam li iĝis kunlaboranto de ''Nyugat'', eĉ ties ĉefredaktoro (1930-33) kun [[Mihály Babits]] [babiĉ mihaj]. Li estis militkampa raportisto dum la [[unua mondmilito]]: li desegnis per siaj raportoj konsternan bildon pri la militaj suferoj de la hungaraj soldatoj (''Vérben, vasban'' 1918 [''En sango, fero'']). Dum la [[Hungara Konsilantara RespublikoSovetrespubliko]], li estis ano de la verkista direktorio, pro tio li suferis ĝenadojn dum la a [[Miklós Horthy|Horthy-epoko]]. Liajn verkaĵojn kuraĝis aperigi longtempe nur la ''Nyugat'' [njugat].