Napoleono Bonaparte: Malsamoj inter versioj

[[File:The liitle grey coated figure of the soldiers Hero.jpg|thumb|Napoleono kiel komandanto de la Armeo.]]

 

 

Printempe de 1800, Napoleono kaj liaj trupoj trapasis la Svisajn Alpojn en Italion, cele al surprizo kontraŭ la Aŭstriaj armeojn kiuj estis reokupintaj la duoninsulon kiam Napoleono estis ankoraŭ en Egiptio. Tio estas priskribita en ''Bonaparte trapasanta la Alpojn'' de [[Hippolyte Delaroche]] kaj en la imperia pentraĵo de [[Jacques-Louis David]] nome ''Napoleono trapasanta la Alpojn''.<ref> Chandler 2002, p. 51.</ref> Post malfacila trapasado de la Alpoj, la franca armeo eniris en la ebenaĵoj de Norda Italio praktike senopozicie.<ref> Chandler 1966, pp. 279–81.</ref> Kiam Franca armeo alproksimiĝis el la nordo, la Aŭstrianoj estis tro okupitaj pro alia postene en [[Ĝenovo]], kiu estis [[Sieĝo de Ĝenovo (1800)|sieĝita]] de grava forto. La akra rezisto de tiu Franca armeo, sub [[André Masséna]], havigis al la norda truparo iome da tempo por finfari operaciojn sen grava interfero.<ref name="McLynn 1998, p.235">{{Harvnb|McLynn|1998|p=235}}</ref> Post kelkaj tagoj de reciproka serĉado, la du armeoj koliziis en la [[Batalo de Marengo]] la 14an de Junio. La [[Michael von Melas|Generalo Melas]] havis avantaĝon laŭ homkvanto de ĉirkaŭ 30 000 Aŭstraj soldatoj dum Napoleono komandis ĉirkaŭ 24 000 Francajn trupojn.<ref>{{Harvnb|Chandler|1966|p=292}}</ref> La batalo ekis favore por la Aŭstrianoj ĉar ties komenca atako surprizis la Francojn kaj laŭgrade retirigis ilin. Melas asertis ke li estis venkinta en la batalo kaj retirigis sian stabanaron al sia stabejo ĉikaŭ la 3a horo posttagmeze, lasante siajn subulojn zorge de la persekutado de la Francoj.<ref>{{Harvnb|Chandler|1966|p=293}}</ref> La Francaj linioj neniam rompiĝis dum tiu taktika retiriĝo; Napoleono konstante rajdis inter la trupoj instige al la rezisto kaj la pluluktado. Vespere, kompleta divizio estre de [[Louis Desaix|Desaix]] alvenis al la batalkampo kaj ŝanĝis ties tajdon. Serio de artileriaj kaj de kavaleriaj atakoj dekonigis la Aŭstran armeon, kiu fuĝis laŭ la rivero Bormida reen al [[Alessandria]], lasante ĉirkaŭ 14 000 perdojn.<ref name="Chandler, David 1966, p. 296">{{Harvnb|Chandler|1966|p=296}}</ref> La venontan tagon, la Aŭstria armeo interkonsentis abandoni Nordan Italion laŭ la Konvencio de Alessandria, kiu garantiis al ili sekuran pasadon al amika teritorio ŝanĝe de ties fortikaĵoj tra la tuta regiono.<ref name="Chandler, David 1966, p. 296"/>