Komunista Partio de Sovetunio: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 13:
Dum la regado de [[Stalin]], plejparto de politika potenco koncentriĝis en la manoj de la ĝenerala sekretario de la partio, elektata de la membroj de [[Politburoo]]. En [[1952]] tiu posteno estis alinomita al la "unua sekretario", kaj "Politburoo" al "Prezidejo". Tamen en [[1966]] [[Leonid Breĵnev]] restarigis la antaŭajn nomojn. Laŭ la unua ideo, la ĉefan rolon en KPSU devis havi la partia kongreso, tamen post la morto de [[Vladimir Lenin]] la gvidan forton ekhavis la ĝenerala sekretario.
Post la morto de Stalin en 1953, Nikita Ĥruŝĉov iĝis ĝenerala sekreatrio kritikis kulton de personeco sub Josif Stalin, komencis politikan mildiĝon en Sovetunio. La Senstalinigo influis al reformaj politikistoj kiel [[Imre Nagy (politikisto)|Imre Nagy]] kaj [[Vaclav Havel]] provis politikan mildigon en [[Hungario]] kaj [[Ĉeĥoslovakio]]. tamen Sovetunio invadis tiujn landojn kun militfortoj por ĉesigi reformojn. Post la eksigo de Hruŝĉov, [[Leonid Breĵnev]] gvidis konservatiĝon de Partio. Dum la regado de Breĵnev, la hegemoniaj politikoj kiel [[Hungara revolucio de 1956|Invado en Hungario]] kaj [[Praga Printempo]] malbonigis diplomatikan rilaton de Sovetunio. Speciale [[Ĉina-
La stagnado dum la 1970-jaroj kaj 1980-jaroj kaŭzis maljuniĝon de partia ĉefeco. En 1985, [[Miĥail Gorbaĉov]] estis elektita ĝenerala sekretario. Li komencis socian kaj ekonomian reformojn, tamen la opozicio en la partio kaj sendenpendaj movadoj en respublikoj rezultis perdon de politikan monopolon de KPSU.
| |||