Epinal-bildo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Addbot (diskuto | kontribuoj) e Roboto: Forigo de 5 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponeblas per Vikidatumoj (d:q860708) |
e →Historio de la fabriko en Epinal: korekto de tajperaroj |
||
Linio 30:
La tradicia farado konsistis el du fazoj: unue en presado per mana presilo nomita « Gutenberg » de bildo gravurita en ligna tabulo ([[lignografio]]); due, mana kolorado per [[truŝablono]]j kaj rondaj penikoj, de la diversaj koloroj necesaj por la fina rezulto.
La tradicia mana kolorado postvivis longtempe ĝis [[1989]] dum presado evoluis nur iomete danke al [[litografio]]. Tiam, la bildfarado
Komence de la 20a jarcento, la produktoj de la bildfabriko konatiĝis mondskale. Paperaj teatroj, artikitaj fadenpupoj kaj diversaj konstruaĵoj el kartono konsistigis gravajn disvendajn sektorojn, al kiuj aldoniĝis post la unua mondmilito, la militaj temoj.
Ek de 1980, la bildfabrikado pligrandigis sian famon, eldonante verkojn de famaj desegnistoj kiel Tardi kaj Fred. Ĝi
La entreprena stirado tiam iĝis multe pli oportuna kaj ŝparema, ŝirmante la specifecon de la bildfarado, nome la perŝablona kolorigado.
Nun, uzante ek de 1989 plej modernajn presteknikojn, la fabriko plu eldonas bildojn kiel en la pasinteco. Sep artistoj laŭstile malsamaj sed komplementaj verkas
Ĝi plie disponigas gravan muzeon pri presado, kiu akceptas pli ol 200 000 vizitantojn jare.
| |||