Kiel registrite je 21:41, 23 nov. 2017 redakti 2.5.145.212 (diskuto) →‎Matematika formulado ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 21:42, 23 nov. 2017 redakti malfari 2.5.145.212 (diskuto) →‎Matematika formulado Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 21: :<math>\alpha_2 = \begin{bmatrix} 0 & 0 & 0 & -i \\ 0 & 0 & i & 0 \\ 0 & -i& 0 & 0 \\ i & 0 & 0 & 0 \end{bmatrix} \quad \alpha_3 = \begin{bmatrix} 0 & 0 & 1 & 0 \\ 0 & 0 & 0 & -1 \\ 1 & 0 & 0 & 0 \\ 0 & -1 & 0 & 0 \end{bmatrix} </math>, La Diraka ekvacio priskribas la probablecajn amplitudojn por ''sola'' elektrono. Ĝi estas sola-partikla teorio, en aliaj vortoj, ĝi ne aplikas la kreado kaj detruado de la partikloj. Ĝi donas bonan antaŭdiron por la magneta momanto de elektrono kaj ~~eksplikas~~klarigas fajnan strukturon observeblan en atomaj {{J\|spektra\|linio}}. Ĝi ankaŭ eksplikas la spinon de la elektrono. Du de la kvar solvoj de la ekvacio konformas al du spinaj ŝtatoj de elektrono. La aliaj du solvoj sugestas ke ekzistas malfinia aro de kvantumaj statoj, en kiuj la elektrono havas negativan energion. Ĉi tiu stranga rezulto gvidis Dirakon al konkludo, tra rimarkinda hipotezo sciata kiel "trua teorio", ke ekzistas pozitive [[ŝargo\|ŝargitaj]] "elektronoj". Ĉi tiu antaŭdiro estis pruvita per malkovro de pozitronoj en [[1932]]. Malgraŭ ĉiuj sukcesoj, la teorio estas krevita pro ĝia neglekto na ebleco de kreo kaj detruo partiklojn, unu el la bazaj konsekvencoj de relativeco. Oni tamen povas eviti kolizion per uzo de la ekvacion en kvantuma kampa teorio. Ankaŭ la ekvacio ne donas efikan kalkulon por partikloj kun negativa energio.

Diraka ekvacio: Malsamoj inter versioj