Kiel registrite je 20:57, 19 jan. 2018 redakti Kani (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 274 054 redaktoj →‎Kant ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 21:12, 19 jan. 2018 redakti malfari Kani (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj, Administrantoj 274 054 redaktoj →‎Homa belo Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 82: [[Dosiero:Da Vinci Vitruve Luc Viatour.jpg\|200px\|thumb\|Idealaj proporcioj de la homa korpo skemigitaj en la [[Vitruvia homo]], de [[Leonardo da Vinci]].]] La karakterizo de persono kiel «belo», ĉu individue aŭ por konsento de la komunumo, ofte baziĝas sur kombino de ''interna belo'', kiu inkludas la psikologiajn faktorojn —kiaj kongruo, eleganteco, ĉarmo, gracio, integreco, [[inteligenteco]] kaj personeco —, kaj ''ekstera belo'', tio estas, fizika allogo, kio inkludas fizikajn faktorojn —kiaj juneco, mezeco, korpa [[sano]], sens-amo kaj simetrio—. ~~{{redaktata}}~~ Comúnmente se mide la belleza externa con base en la opinión general o el consenso de un grupo de personas. Un ejemplo de ello son los [[concurso de belleza\|concursos de belleza]], como el de [[Miss Universo]]. La belleza interna, sin embargo, es más difícil de cuantificar. Un importante indicador de la belleza física es la «medianía». Cuando las imágenes de rostros humanos se promedian para formar una imagen compuesta, esta se acerca progresivamente cada vez más a la imagen «ideal» y se percibe como más atractiva. Este fenómeno se notó por primera vez en 1883, cuando [[Francis Galton]], primo de [[Charles Darwin]], construyó imágenes compuestas por superposición de fotografías de vegetarianos y delincuentes en búsqueda de una apariencia característica para cada uno de ellos. Al hacerlo, se percató de que las imágenes compuestas resultantes eran más atractivas en comparación con cualquiera de las fotografías individuales. Tre ofte oni mezuras la eksteran belon kun bazo sur ĝenerala opinio aŭ interkonsento de grupo de personoj. Ekzemplo de tio estas la [[Beleco-konkurso\|beleckonkursoj]], kiel tiu de [[Miss Universo]]. La interna belo, tamen, estas pli malfacile kvantigebla. Grava indikilo de fizika belo estas la «mezeco» aŭ «mezaveraĝeco». Kiam oni averaĝigas la bildojn de homaj vizaĝoj por formi komponitan bildon, tiu alproksimiĝas iompostiome al la «ideala» bildo kaĵ ĝi videblas kiel pli alloga. Tiu fenomeno notiĝis la unuan fojon en 1883, kiam [[Francis Galton]], kuzo de [[Charles Darwin]], konstruis komponitajn bildojn per supermetado de fotoj de vegetaranoj kaj deliktuloj en serĉado de aspekto karaktera por ĉiu el ili. Farinte tion, li konstatis ke la komponitaj bildoj rezultintaj estis pli allogaj kompare kun ajna el la unuopaj fotoj. Ankaŭ la moderna esplorado sugestas ke la personoj kies vizaĝaj trajtoj estas simetriaj kaj posedas perfektan proporcion estas pli allogaj. ~~La investigación moderna sugiere también que las personas cuyos rasgos faciales son simétricos y poseen la proporción perfecta son más atractivas.~~ == Proverboj ==

Belo: Malsamoj inter versioj