Belo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 92:
== Psikologio ==
=== La teorio de la evoluismo kaj la
La [[evoluismo|teorio de la evoluismo]] ne permesas rekte klarigi la senton de beleco kiel tio, sed permesas klarigi la koncepton de allogeco. La studoj tamen metas atenton ĉefe al la homa estaĵo, kiesprofito aperas pli klare el la vidpunkto de la evolucio. La psikologiaj studoj klopodis pritaksi la kriteriojn laŭ kiuj oni juĝas la belon de persono, kaj pli precize, tion kiu igus individuon «alloga». Fakte, la [[seksallogo]] estas eksplikata pli facile ol la sento de belo laŭ la teorio de la evoluismo. Laŭ tiu, la ''seksallogo'' devas esti konsiderata kiel konsekvenco de la adapto al ia medio. La personoj juĝataj seksallogaj estus dekomence tiuj kiuj havigus la plej grandajn avantaĝojn, partikulare tiuj kiuj permesus certigi nombran idaron kaj bonan sanon.<ref>Symons 1995</ref>
==== La simetrio ====
Psikologoj klopodis analizi kiuj fizikaj trajtoj estas konsiderataj kiel allogaj. Tiele, laŭ Judith Langlois, psikologa de la 20-a jarcento, la vizaĝoj kiuj plej alproksimiĝas al la averaĝo estas juĝataj plij allogaj ol tiuj kiuj havas markitajn fizikajn partikularaĵojn <ref name="Langlois & Roggman, 1990">Langlois kaj Roggman 1990</ref>. Tio povas klariĝi pro la fakto ke la genetikaj mutacioj estas plej ofte malprofitaj, kaj la individuoj havas tendencon serĉi partnerojn kiuj prezentu plej malmulte eble, tiele alproksimiĝante fizike al la averaĝo. Alia klarigo estas ke la simetrio duflanka fundamenta de la korpo estas ŝanĝita de akcidentoj de kreskiĝo plej ofte pro la kaŭzo de malsanoj, kio pruvus la malfortigon de la imuna sistemo. Laŭ [[Thierry Lodé]],
{{redaktata}}
Une étude menée au sein de l'[[
==== La troeco ====
Dans les années soixante, les [[éthologie|éthologues]] remarquaient que les situations stimulantes artificielles pouvaient surpasser les situations naturelles. L’attraction qu’exerce la beauté proviendrait biologiquement de l’effet du stimulus supranormal. Découvert par [[Konrad Lorenz]], [[Nikolaas Tinbergen]] et [[Irenäus Eibl-Eibesfeldt]], le [[stimulus supranormal]] ou hyperstimulus est un stimulus excessif qui déclenche une réponse plus intense. Ainsi, un œuf vert de taille imposante est préféré par une [[oie]] à ses propres œufs. Pour [[Thierry Lodé]], l’existence de ce stimulus révèle que la tendance à l’exagération est une composante fondamentale du biologique qui peut expliquer l’exubérance des traits sexuels chez les animaux, comme la queue du [[paon]] ou la pince du [[crabe violoniste]]. La [[sélection sexuelle]] s’imbriquerait dans une [[Conflit sexuel|coévolution antagoniste]] des traits spécifiques liée au [[conflit sexuel]]. La [[sélection sexuelle]] amplifierait le maintien de ces caractères outranciers en attisant le désir sexuel. La beauté physique ne serait que le résultat de l’impression exercée par la combinaison de ces caractères extravagants impliquant le développement du désir. Ainsi, la beauté, en tant que stimulus supranormal, serait d’abord un canon de la [[sexualité]]. Cette tendance à l’exagération se retrouve dans les œuvres artistiques depuis les premiers Grecs jusqu’à [[Picasso]] ou [[Fernando Botero|Botero]].
<!-- à développer ; Sources culturelles du jugement de goût -->
== Homa belo ==
| |||