Kiel registrite je 19:37, 19 apr. 2018 redakti 208.70.40.2 (diskuto) →‎Historio Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto de poŝaparata retejo ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 19:39, 19 apr. 2018 redakti malfari 208.70.40.2 (diskuto) →‎Historio Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto de poŝaparata retejo Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 45: Tial ne tre disvastiĝis la tradicia skribomaniero de la lingvo per [[runoj]], sed iĝis kutimo skribi la lingvon laŭ la latina alfabeto. Tiel komencis la kapdoloro pri literumado: la sonoj de latina alfabeto kaj la sono de la angla buŝo nur hazarde akordis. La angloj aldonis al sia alfabeto la vokal-literon [[æ]] (''ash'') kaj la [[runo\|runajn]] konsonant-literojn [[þ]] (''[[thorn]]''), kaj [[ð]] (''[[edh]]''). La lastaj du signifis, siavice, la malvoĉajn kaj voĉajn dentajn frikativojn, kaj ~~malaperus~~malaperis el la alfabeto dum la venonta [[meza angla lingvo\|meza angla]] periodo. La malnova angla enhavas sonojn kiuj poste malaperis. Ekzemple,

Anglosaksa lingvo: Malsamoj inter versioj