Aŭgusto Cezaro: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 189:
[[Dosiero:RomaAraPacis ProcessioneSudParticolare.jpg|eta|dekstra|Anoj de la imperiestra familio,<br />reliefo ĉe la suda muron de la ''[[Ara Pacis]]'', [[Romo]].]]
[[Dosiero:Augustus as pontifex maximus.jpg|eta|dekstra|Aŭgusto kiel plej alta sacerdoto<br />(Romo, nacia muzeo).]]
Multaj el la politikaj subtilaĵoj de la Dua Interkonsento ŝajne ne atingis la komprenon de la Pleba klaso, komponita de la plej grandaj subtenantoj kaj klientoj de Aŭgusto. Tio okazigis ke ili insistis al la partopreno de Aŭgusto en imperiaj aferoj el tempo al tempo. Aŭgusto malsukcesis starigi por elekto kiel konsulo en 22 a.K. kaj aperis timoj ke li denove estis premita el la povo de la aristokrata Senato. En 22, 21, kaj 19 a.K., la popolo tumultis kiel reago, kaj permesis ke estu elektita ununura konsulo por ĉiu el tiuj jaroj, evidente por lasi la alian postenon malferme por Aŭgusto.<ref>Dio [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/54*.html#1 54.1], [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/54*.html#6 6], [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/54*.html#10 10].</ref> Same, okazis malsatego en Romo en 22 a.K., kio levis panikon, dum multaj urbaj plebanoj alvokis por ke Aŭgusto ekhavu diktatorajn povojn por persone superrigardu la krizon.<ref name="ccaa 26" /> Post teatreca montro de malakcepto antaŭ la Senato, Aŭgusto finfine akceptis aŭtoritaton super la grenliverado al Romo "pro graco de lia prokonsula ''imperium''", kaj li finiĝis la krizo preskaŭ tuje.<ref name="ccaa 26" /> Nur ĝis la jaro 8 p.K. tia krizo ebligis ke Aŭgusto establu ''praefectus annonae'', nome permanenta prefekto kiu zorgu pri la grenliverado al Romo.<ref name="eck 78">Eck (2003), 78.</ref>
[[File:Augustus MAN Napoli Inv6040.jpg|thumb|left|Kolosa statuo de Aŭgusto, sidanta kaj portanta [[laŭrokrono]]n.]]
{{redaktata}}
Nevertheless, there were some who were concerned by the expansion of powers granted to Aŭgusto by the Second Settlement, and this came to a head with the apparent conspiracy of Fannius Caepio.<ref name="Southern p. 109"/> Some time prior to 1 September 22 BC, a certain Castricius provided Augustus with information about a conspiracy led by Fannius Caepio.<ref>Swan, p. 241; Syme, p. 483</ref> [[Lucius Lucinius Varro Murena|Murena]] was named among the conspirators, the outspoken Consul who defended Primus in the Marcus Primus Affair. The conspirators were tried in absentia with Tiberius acting as prosecutor; the jury found them guilty, but it was not a unanimous verdict.<ref>Wells, p. 53; Holland, p. 301</ref> All the accused were sentenced to death for treason and executed as soon as they were captured—without ever giving testimony in their defence.<ref>Davies, p. 260; Holland, p. 301</ref> Aŭgusto ensured that the facade of Republican government continued with an effective cover-up of the events.<ref>Holland, p. 301</ref>
In 19 BC, the Senate granted Aŭgusto a form of 'general consular imperium', which was probably 'imperium consulare maius', like the proconsular powers that he received in 23 BC. Like his tribune authority, the consular powers were another instance of gaining power from offices that he did not actually hold.<ref name="ccaa 43" /> In addition, Aŭgusto was allowed to wear the consul's insignia in public and before the Senate,<ref name="eck 60" /> as well as to sit in the symbolic chair between the two consuls and hold the [[fasces]], an emblem of consular authority.<ref name="ccaa 43">Gruen (2005), 43.</ref> This seems to have assuaged the populace; regardless of whether or not Aŭgusto was a consul, the importance was that he both appeared as one before the people and could exercise consular power if necessary. On 6 March 12 BC, after the death of [[Marcus Aemilius Lepidus (triumvir)|Lepidus]], he additionally took up the position of pontifex maximus, the high priest of the college of the Pontiffs, the most important position in Roman religion.<ref>Bowersock (1990), p. 380. The date is provided by inscribed calendars; see also Aŭgusto, ''[[Res Gestae Divi Augusti|Res Gestae]]'' [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Augustus/Res_Gestae/2*.html#10 10.2]. Dio [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Cassius_Dio/54*.html#27.2 27.2] reports this under 13 BC, probably as the year in which Lepidus died (Bowersock (1990), p. 383).</ref><ref name="ccaa 28">Eder (2005), 28.</ref> On 5 February 2 BC, Aŭgusto was also given the title ''[[pater patriae]]'', or "father of the country".<ref>Mackay (2004), 186.</ref><ref name="eck 129">Eck (2003), 129.</ref>
=== Ekstera politiko kaj sekurigo de la landlimoj ===
| |||