Kangaso: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e Roboto: Forigo de 7 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponeblas per Vikidatumoj (d:Q1033186) |
Thnidu (diskuto | kontribuoj) ĝustigis interpunktojn; malmulte ŝanĝis sintakson por pliklarigi Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto per poŝtelefona aplikaĵo Redakto de Android-aplikaĵo |
||
Linio 3:
[[Dosiero:Map of Cangaço.png|upright|thumb|150px|Kie la Kangaso estis pli ofta]]
La Kangaso komenciĝis en la 18-a jarcento. Unue la terposedantoj ekvarbis rabistojn por elpeli indiĝenojn, kaj poste, ekde la granda trosekeco de la jaro 1877, utiligis
[[Dosiero:Caruaru-Fazenda-Nova-Cangaceiro.jpg|thumb|left|150px|Statuo de Cangaceiro]]
Linio 11:
Malgraŭ tiu krima sinteno ili famiĝis kiel kuraĝaj plenumantoj de la Dia justeco kontraŭ la potenculoj kaj kontraŭ la registaraj estroj, opinio iomgrade apogata de la populara [[Cearao|cearaa]] mesiisma pastro [[Padre Cícero]], al kiu la rabistoj iris por peti Dian protekton. La plej alta pinto de la fenomeno estis inter jaroj [[1919]] kaj [[1927]], dum kiuj ĉirkaŭ 25 grupoj da rabistoj agadis sur la [[Brazilo|Brazila]] Nordoriento. Virinoj ekpartoprenis en la Kangaso je [[1930]]. La infanoj, kiuj naskiĝis ĉe la Kangaso, ĉiam estis lasitaj al pastroj, koloneloj, juĝistoj, militistoj kaj amikoj.
Ĉiuj grupoj havis sian propran ĉefon. La unua, kiu famiĝis en la tuta [[Brazilo]] estis Antônio Silvino, kaŝnomo de Manuel Batista de Moraes (1875-1944)
La morto de [[Lampião]] ekkaŭzis la finon de la Kangaso, ĉar aliaj ĉefoj pro teruro estis senreziste ankaŭ kaptitaj. Aldone al la falo de la Reĝo de la Kangaso helpis la enkondukado de [[maŝinpafilo|maŝinpafiloj]] en la militoj, kadre de la agoj efektivigitaj de la iama brazila prezidento [[Getúlio Vargas]] dum la [[Nova Ŝtato]]. La lasta Kangasa ĉefo estis Corisco (Ko'''ris'''ko) (Cristiano Gomes da Silva Cleto), mortigita de la polico la {{daton|25|majo|1940}}.
|