Novialo: Malsamoj inter versioj

La unua versio de la Noviala ortografio estas fonetika. Ĝi estas tre simila al la idaIda ortografio.

Tiu versio de Novialo uzas la standardan latinan alfabeton sen diakritiloj. La literoj ''w'' kaj ''z'' povas esti uzataj nur por la enskriboskribado de la propraj nomoj. La literoj ''c'' kaj ''q'' estas uzataj en la novialajNovialaj vortoj nur kiel la komponendojkomponentoj de digrafoj.

O. Jespersen ne priskribis la striktajn regulojn de prononco por Novialo, do la literoj kaj digrafoj povas havi kelkajn variantojn de prononco. Tiel litero s povas ĉiam esti prononcata kiel [s] aŭ voĉiĝi en [z] intervokale, kiel en la plimulto de la eŭropaj lingvoj,; la sama estas vera ĉepri la litero x: ĝi povas esti prononcata kiel [gz] en kelkaj vortoj, se tio estas kutima por la parolanto, aŭ ĉiam soni kiel [ks]. La litero ''j'' estas prononcata kiel [ʤ] aŭ [ʒ]. La digrafon ''qu'' oni povas prononci kiel [kv], [kw] aŭ [k], la digrafo ''sh'' signifas [ʃ], la digrafo ''ch'' — [ʧ] aŭ [ʃ].

Poste, (en 1934), O. Jespersen kreis la pli malsimplan ortografian sistemon, uzantan ''c, z'' kaj eĉ ''ç'' kaj igantan la novialajnNovialajn tekstojn pli similaj al la tekstoj de naturaj eŭropaj lingvoj.

La akcento estas sur la vokalo antaŭ la lasta konsonanto (sur la lasta silabo, se la vorto finiĝas per konsonanto kaj la antaŭlasta, se ĝi finiĝas per vokalo), sed kelkaj unukonsonantaj fleksioj (similekiel ''-s'') ne ŝanĝas la lokon de akcento.