Danco: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 32:
===Baroko===
La baroka danco sekvis la jam disvolvigitan dancemon denove en Francio (''ballet de cour'' aŭ kortuma baleto), kie ĝi evoluigis la instrumentan [[muziko]]n, de unika melodio sed kun ritmaro adaptita al danco. Li estis patronita speciale de la reĝo [[Ludoviko la 14-a]], kiu organizis el danco grandajn spektaklojn (''Ballet de la Nuit'' (nokta baleto), [[1653]], en kiu la reĝo mem partoprenis kiel rolulo suno), kaj kreis en [[1661]] la Reĝan Akademion de Danco. Kiel koreografo elstaris [[Pierre Beauchamp]], kreinto de la ''danse d'école'' (lerneja danco), nome la unua sistemo [[Pedagogio|pedagogia]] por danco. La ĉefaj tipoj de danco tiuepoke estis la jenaj: [[minueto]], ''bourrée'', [[Polonezo|polonezo]], ''rigaudon'', ''[[allemande]]'', ''[[Sarabando|zarabande]]'', ''[[Paspiedo|passepied]]'', ''gigue'', ''[[Gavoto|gavotte]]'', ktp. En Hispanio populariĝis aliaj diversaj dancostiloj kiel la jenaj: ''seguidilla'', ''zapateado'', ''[[Ĉakono|chacona]]'', ''[[fandango]]'', ''[[Ĥoto|jota]]'', ktp.<ref>Abad (2004), p. 25-35.</ref>
{{redaktata|Kani}}
[[Dosiero:Il Ballo2.jpg|left|thumb|300px|
▲[[Dosiero:Il Ballo2.jpg|left|thumb|300px|Baile social del [[siglo XVIII]].]]
En la [[18a jarcento]] - nome la epoko de [[Rokoko]]- continuó la primacía francesa, donde en [[1713]] se creó la Escuela de Ballet de la [[Ópera de París]], la primera academia de danza. [[Raoul-Auger Feuillet]] creó en [[1700]] un sistema de notación de danza, para poder transcribir por escrito la diversa variedad de pasos de danza. En esta época la danza comenzó a independizarse de la [[poesía]], la [[ópera]] y el [[teatro]], consiguiendo autonomía propia como arte, y formulando un vocabulario propio. Se empezaron a escribir obras musicales solo para ballet, destacando [[Jean-Philippe Rameau]] –creador de la ''[[Ópera-ballet|opéra-ballet]]''–, y comenzaron a surgir nombres de bailarines destacados, como [[Gaetano Vestris]] y [[Marie Anne de Cupis de Camargo|Marie Camargo]]. A nivel popular, el baile de moda fue el [[vals]], de compás ¾, mientras que en España surgió el [[flamenco]].<ref>Abad (2004), p. 37-66.</ref>
|