Dinastio Qing: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Etikedo: redakto de fonto je 2017
Neniu resumo de redakto
Etikedo: redakto de fonto je 2017
Linio 14:
 
Post konsento pri subskribo de la [[Protokolo Boksero]], la registaro komencis senprecedencajn administrajn kaj fiskajn reformojn, kiuj inkludis elektojn, novan laŭleĝan kodon kaj la forigon de la ekzamena sistemo. [[Sun Jatsen]] kaj aliaj revoluciuloj konkurencis kun reformismaj monarkiistoj kiel [[Kang Youwei]] kaj [[Liang Qichao]] por transformi la Qing-imperion en modernan nacion. Post la morto de Ciŝji kaj imperiestro [[Guāngxù]] en 1908, la rigida linio manĉura distancigis ambaŭ reformistojn kaj lokajn elitojn malhelpante socian reformon. La ribelo de [[Vuhano|Wuchang]] la [[11-a de oktobro|11-an de oktobro]] [[1911]] kondukis al la [[Revolucio Xinhai]]. Generalo [[Yuan Shikai]] negocis la abdikon de imperiestro [[Xuantong]] la [[12-a de februaro|12-an de februaro]] [[1912]]. La imperio estis restaŭrita dum la [[manĉura restarigo]] la [[1-a de julio|1-an de julio]] [[1917]], antaŭ ol ĝi estis renversita denove 11 tagojn poste.
 
== Nomoj ==
Nurhaci deklaris sin la "Brita ofano" de la posta Jin ("oro") ŝtato en honoro ambaŭ de la 12-a-13-a jarcento Jurchen Jin-dinastio kaj de lia Aisin Gioro-klano (Aisin estante Manchu por la ĉina 金 (jīn) " oro ")). [4] Lia filo Hong Taiji renomis la Grandan dinastion en 1636. [5] Ekzistas konkurencaj klarigoj pri la signifo de Qīng (laŭvorte "klara" aŭ "pura"). La nomo eble estis selektita kiel reago al la nomo de la Ming-dinastio (明), kiu konsistas el la ĉinaj karakteroj por "suno" (日) kaj "luno" (月), ambaŭ asociitaj kun la fajra elemento de la ĉina zodiako. sistemo. La signo Qīng (清) konsistas el "akvo" (氵) kaj "azure" (青), ambaŭ asociitaj kun la akva elemento. Ĉi tiu asocio pravigus la Qing-konkeron kiel malvenkon de fajro per akvo. La akva bildaro de la nova nomo eble ankaŭ havis budhismajn nuancojn de perspaco kaj klerismo kaj ligojn kun la Bodhisatvo Manjusri. La nomo Manchu-formulo, kiu sonas kiel fonetika priskribo de Dà Qīng aŭ Dai Ching, fakte devenis de mongola vorto "ᠳᠠᠢᠢᠴᠢᠨ, дайчин" kiu signifas "batalanto". Tedaŭrigado de gurun eble signifis "batalan ŝtaton", interparoladon nur komprenebla por manĉuaj kaj mongolaj homoj. En la posta parto de la dinastio, eĉ la manĉoj mem forgesis ĉi tiun eblan signifon.
 
La ĉapitro Ĉinio (中國) en ĉina, manĉura, kaj mongola (trilingva) lernolibro eldonita dum la Qing-dinastio; la paŝo montrita supre diras: "Nia lando Ĉinio troviĝas en Orienta Azio ... Dum 5000 jaroj floris kulturo (en la lando Ĉinio) ... Ĉar ni estas ĉinoj, kiel ni ne amas Ĉinion."
Post konkeri "propran Ĉinion", la Manchus identigis sian staton kiel "Ĉinio" (中國, Zhōngguó; "Meza Regno"), kaj nomis ĝin Dulimbai Gurun en Manĉuo (Dulimbai signifas "centra" aŭ "meza", "gurun signifas") nacio "aŭ" ŝtato "). La imperiestroj egaligis la landojn de la Qing-ŝtato (inkluzive de hodiaŭa Nordorienta Ĉinio, Ŝinĝjango, Mongolio, Tibeto kaj aliaj areoj) kiel "Ĉinio" en la ĉina kaj manĉura lingvo, difinante Ĉinion kiel multi-etnan ŝtaton, kaj malakceptante la ideo, ke "Ĉinio" nur signifis Han-areojn. La imperiestroj Qing proklamis, ke ambaŭ Han-kaj-HAN-popoloj estis parto de "Ĉinio". Ili uzis kaj "Ĉinion" kaj "Qing" por raporti al sia ŝtato en oficialaj dokumentoj, internaciaj traktatoj (ĉar la Qing estis konata internacie kiel "Ĉinio" [8] aŭ la "Ĉina Imperio" [9]) kaj eksterlandaj aferoj, kaj "Ĉina lingvo" (Manchu: ᡩᡠᠯᡳᠮᠪᠠᡳ
‍ᡳ
ᠪᡝᡳᡨᡥᡝ Dulimbai gurun i bithe) inkludis ĉinajn, manĉuajn kaj mongolajn lingvojn, kaj "ĉina popolo" (u 之 人 Zhōngguó zhī ren; Manchu: Dulimbai gurun i niyalma) rilatis al ĉiuj subjektoj de la imperio. En la ĉinlingvaj versioj de ĝiaj traktatoj kaj ĝiaj mapoj de la mondo, la Qing-registaro uzis "Qing" kaj "Ĉinujon" sendistinge. La dinastio foje estis nomata "Manĉu-dinastio" [12] aŭ "Pura dinastio" en fremdlingvaj fontoj.