Anton Koberger: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 3:
Anton Koberger naskiĝis en establita familio de Nurenbergo de bakistoj, kaj faris sian unuan aperon en 1464 en la Nurenberga listo de civitanoj. En 1470 li edziĝis al Ursula Ingram kaj post ŝia morto li reedziĝis kun alia membro de la Nurenberga alta klaso, nome Margarete Holzschuher, en 1491. Entute li arigis 25 gefilojn, el kiuj dektri survivis al maturiĝo.
Koberger estis la baptopatro de [[Albrecht Dürer]], kies familio loĝis en la sama strato. En la jaro antaŭ la nasko de Dürer en 1471 li ĉesis oraĵadon por iĝi presisto kaj publikigisto. Li tuj iĝis la plej sukcesa publikigisto en Germanio,<ref> Bartrum, Giulia, Albrecht Dürer and his Legacy, British Museum Press, 2002, pp 94-96, ISBN 0-7141-2633-0 </ref> absorbante siajn rivalojn laŭlonge de la jaroj por iĝi granda kapitalisma entrepreno, kun dudek kvar presmaŝinoj funkciantaj, presante nombrajn verkojn samtempe kaj uzante en sia pinto 100 laboristojn:<ref> Walter Gebhardt, "Nürnberg macht Druck! Von der Medienhochburg zum Printzentrum." in Marion Voigt (ed): Lust auf Bücher. Nürnberg für Leser. Nürnberg. (2005) pp 11-43. </ref> presistoj, tiparistoj, tiparfondistoj, iluminaciistoj kaj tiel plu. Konstante plibonigante sian negocajn projektojn, li sendis veturagentojn kaj establis ligilojn kun librovendistoj tra tuta Okcidenta Eŭropo, ekzemple al [[Venecio]], nome la alia granda centro de presado de Eŭropo, [[Milano]], [[Parizo]], [[Liono]], [[Vieno]] kaj [[Budapeŝto]].
{{redaktata}}
▲Koberger estis la baptopatro de [[Albrecht Dürer]], kies familio loĝis en la sama strato. En la jaro antaŭ la nasko de Dürer en 1471 li ĉesis oraĵadon por iĝi presisto kaj publikigisto. Li tuj iĝis la plej sukcesa publikigisto en Germanio,<ref> Bartrum, Giulia, Albrecht Dürer and his Legacy, British Museum Press, 2002, pp 94-96, ISBN 0-7141-2633-0 </ref> absorbante siajn rivalojn laŭlonge de la jaroj por iĝi granda kapitalisma entrepreno, kun dudek kvar presmaŝinoj funkciantaj, presante nombrajn verkojn samtempe kaj uzante en sia pinto 100 laboristojn:<ref> Walter Gebhardt, "Nürnberg macht Druck! Von der Medienhochburg zum Printzentrum." in Marion Voigt (ed): Lust auf Bücher. Nürnberg für Leser. Nürnberg. (2005) pp 11-43. </ref> presistoj, tiparistoj, tiparfondistoj, iluminaciistoj kaj tiel plu. Konstante plibonigante sian negocajn projektojn, li sendis veturagentojn kaj establis ligilojn kun librovendistoj tra tuta Okcidenta Eŭropo, ekzemple al [[Venecio]], nome la alia granda centro de presado de Eŭropo, [[Milano]], [[Parizo]], Liono, Vieno kaj Budapeŝto. At the supply end, he obtained two papermills.
| |||