Albrecht Dürer: Malsamoj inter versioj

 

=== Dua veturo al Italio: Venecio (1505–1507)===

En [[1505]] Durero duan fojon vojaĝis al [[Venecio]], kie tiam verkis la plej grandaj pentristoj de la [[renesanco]] de la itala skolo, [[Tiziano]], [[Giorgione]], [[Palma la Maljuna]]; sed antaŭ ĉiuj impresis lin [[Giovanni Bellini]], kiun li nomis en letero la „pest in gemell” (plej bona pri pentrarto). Serioza studado, diligenteco kaj kompreno jam junaĝe en la hejmo montris al li la gravecon de bona observado kaj ĝusta desegnado; nun li vidis neimagitan forton kaj profundecon de [[kolorito]], kiu daŭre efikis al li.

 

En Italio, li revenis al la pentrarto, dekomence produktante serion de verkoj realigitaj per [[tempero]] sur [[lino]]. Tio inkludas portretojn kaj altarerojn, ĉefe, la altarero Paumgartner kaj la ''Adorado de la Magiuloj''. El la komenco de 1506 li estis en Venecio ĝis la printempo de 1507.<ref> Müller, Peter O. (1993) Substantiv-Derivation in Den Schriften Albrecht Dürers, Walter de Gruyter. ISBN 3-11-012815-2. </ref> Jam ĉirkaŭ tiu epoko la gravuraĵoj de Durero estis atingintaj grandan popularecon kaj estis amplekse kopiitaj.

 

En Venecio li ricevis valoran komision el la migranta germana komunumo de germanaj komercistoj en Venecio, nome la ''Rozarifesto'' por la Bartolomeo-preĝejo. Tiu artaĵo inkludas portretojn de membroj de la germana komunumo de Venecio, sed montras fortan italan influon. Tiun pentraĵon poste aĉetis altkoste [[Rudolfo la 2-a (Sankta Romia Imperio)|Rudolfo la 2-a]] kaj portigis ĝin de kvar viroj al [[Prago]], kie ĝi restis en la tiea monaĥejo Strahow kaj nun estas en la Nacia Galerio. Ĝi prezentas la kronigon de la Madono fare de du anĝeloj. La virgulino donas rozarion al la imperiestro, la Kristinfano alian al la papo. La pentraĵo, kiu estas difektita pro surpentrado montras evidentan venecian influon.