Germana lingvo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Kani (diskuto | kontribuoj) |
Kani (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 113:
{{Citaĵo|Per sia traduko de la Biblio al la germana, kaj spite la fakton ke ĝi ne estis la unua, Lutero fariĝis digna meritanto de rekono kiu nun daŭras rilate al la pliriĉigo kaj normigo de la germana (de tio kio nuntempe estas konata kiel nova supra germana, por plia precizeco). Tio plifortiĝas pro la fakto ke, en sia traduko, Lutero ne elektis vortotrezoron el sia propra dialekto (nome la centr-orienta germana) sed tiu kiu tiam estis plej disvastigita en la germanaj teritorioj. Per tio, Lutero faris la lingvon nacian aferon. La germana jam ne estis simple lingvo sed la nacia linvo.<ref> Maestro Cano, Ignacio C. [http://www.ub.edu/geocrit/b3w-1132.pdf «Protestantismo, pensamiento y cultura en Alemania».] Biblio3W. Revista bibliográfica de geografía y ciencias sociales. Konsultita la 21an de aprilo 2020. </ref>}}
Tiu normigo de la lingvo konsistas en la elekto de reguloj el inter regionaj alternativaj formoj. En la germana nur meze de la 18a jarcento estas la epoko kiam jam oni povas konsideri establita skriban normigon definitivan, kaj dum la [[19-a jarcento]] oni fiksigos ankaŭ la normigan prononcmanieron. Kvankam la [[Prusio|prusia unuigo]] kaj ties [[Germana Doganunio]] (''[[Zollverein]]'') estis forta elano por la norma lingvo, origine en la prusia teritorio la hegemonia lingvo estis la masupra germana, kvankam en la [[eduksistemo]] oni helpis la ĵusan normigon bazitan sur la supra germana. Tiu normiga germana ne estis akceptita kiel oficiala lingvo ĝis [[1902]], kiam la Dua Ortografia Konferenco establis la unuajn regulojn por la normiga germana. Paralele la regionaj lingvoj plue estis uzataj ĝis nuntempe, speciale por neformalaj aferoj kaj ĉiam inter samregionanoj.
==Klasigo==
| |||