Gigi Proietti: Malsamoj inter versioj

<!--[[File:Ettorepetrolini.jpg|maldekstra|eta|Proietti ofte estis enklasigita kiel la heredanto de Ettore Petrolini . <ref name="Corriere">{{Citaĵo el la reto|url=http://www.corriere.it/spettacoli/16_agosto_05/gigi-proietti-dovevo-fare-l-avvocato-sarei-stato-disastro-ab216340-5ae3-11e6-bfed-33aa6b5e1635.shtml|titolo=Gigi Proietti: «Dovevo fare l'avvocato, sarei stato un disastro»}}</ref> Pri tio, li deklaris: «Kiam Petrolini estis demandita ĉu li devenas de la [[Delarto|Commedia dell'Arte]], li respondis" Mi nur devenas de mia domo ". Mi ŝatas la ironion de la romanoj de la pasinteco " ]]-->

Pasia pri [[muziko]] ekde infanaĝo, li ludas la [[Gitaro|gitaron]], la [[Piano|pianon]], kaj la [[Kontrabaso|akordionon]], kaj en sia libertempo li komencas aperi kiel kantisto ĉe studentaj festoj, en subĉielaj trinkejoj, kaj, poste, en ''la'' plej famaj ''noktokluboj.'' de la ĉefurbo. En intervjuo kun <nowiki><i id="mwfA">Fatto Quotidiano</i></nowiki>", li tiam memoros, ke la personecoj de la tiama Romo estis parte fontoj de inspiro por iuj komikaj roloj, kiujn li ludis sur la granda ekrano. <ref>Festa del fatto a [[Roma]], Travaglio incontra Proietti</ref> Pri ĉi tiu periodo li deklaros: «Por teni min ĉe miaj studoj, mi kantis en noktaj kluboj. Mi komencis je la 22a horo kaj finis je la 4a, eliris kun ŝvelinta kolo. . . Li povis teni neniun ĉemizan grandecon: li bezonis pneŭon ». <ref name="Corriere">{{Citaĵo el la reto|url=http://www.corriere.it/spettacoli/16_agosto_05/gigi-proietti-dovevo-fare-l-avvocato-sarei-stato-disastro-ab216340-5ae3-11e6-bfed-33aa6b5e1635.shtml|titolo=Gigi Proietti: «Dovevo fare l'avvocato, sarei stato un disastro»}}</ref> La juna Proietti tamen malkaŝas, ke li ne estis komence interesita pri la mondo de [[teatro]] : «Tute ne! Mi neniam estis en la teatro kaj tiam mi ne estis filo de aktoroj ». Eĉ la gepatroj, subtenante lian decidon, ne tute konvinkiĝis pri la unuaj provoj de la juna Luigi.

Enskribita hazarde en la Teatro-Centro Ateneo, li estis studento de elstaraj personecoj kiel Arnoldo Foà, [[Giulietta Masina]] kaj Giancarlo Sbragia . «Matene mi ĉeestis klasojn, posttagmeze mi ekzercis en la Universitato, vespere mi kantis en noktaj kluboj. La ekzamenoj neniam finiĝis "li komentos. Samtempe li decidis forlasi la Fakultaton de Juro definitive, kaj komencis ĉeesti la imitistan kurson en la Universitata Teatro-Centro okazigita de Giancarlo Cobelli, kiu tuj rimarkis siajn kvalitojn kiel muzikisto kaj verkado por avangarda spektaklo reĝisorita de li., ''Can Can degli Italiani'' ( [[1963]] ), verkita de famaj verkistoj kiel [[Ercole Patti]] kaj [[Luigi Malerba]], kie li muzikigas [[Aforismo|aforismon]] de [[Ennio Flaiano]], ''Ho kiel bele sentiĝi.'' ''.'' ''.'' .

Ekde [[1964|1964 li]] kovris malgravajn rolojn sur la scenejo per la Eksperimenta Grupo 101 sub la direkto de Antonio Calenda, de Cobelli mem kaj ankaŭ kun [[Andrea Camilleri]], kiu ankoraŭ ne famiĝis kiel verkisto. Lia unua rolo estas ludita ekstere, maskita kiel [[upupo]], en la reprezento de [[Aristofano|Aristofana]] ''Birdoj'' ([[1964]] ) reĝisorita de Giuseppe Di Martino . Ekde [[1968|1968 li]] akiris ĉefrolojn en diversaj spektakloj enscenigitaj de la Teatro Stabile de [[La-Aglo|L'Aquila]], inkluzive [[Alberto Moravia|de]] ''Il dio Kurt de'' [[Alberto Moravia]] kaj ''[[Opereto]]'' de [[Witold Gombrowicz]] .