'''Tombejo de Házsongárd''' ('''Tombejo de Haĵongardo'''); (rumane: '''Cimitirul Hajongard''', hungare '''Házsongárdi temető''', germane: '''Hasengarten''') estas tombĝardeno en la urbo [[Cluj-Napoca]], [[Rumanio]] situanta sude de la fortikaĵmuroj de la mezepoka urbo sur la monteto Házsongárd.
== Historio ==
La urbkonsilantaro decidis la uzadon de tiu areo (kie oni produktis ĝis tiam melonojn) kiel tombejo dum la pestepidemio en [[1585]], ĉar la aliaj tomblokoj pleniĝis. Sur la okcidenta flanko integriĝis pluraj fruktoĝardenoj en la tombejon. En [[1750]] oni aligis al ĝi la nunan luteranan tombĵardenontombĝardenon, kiun donacis al la urbo la kolonelo De Gladis. En la jaro [[1892]] oni plivastigis ĝin kun nova areo. Oni entombigis tien dum la jarcentoj hungarojn, rumanojn kaj saksojn. Ĝia bela situo, abunda florofloraro, la artmonumentaj tomboj farigisigis ĝin fama jam en la fino de la [[19-a jarcento]]. En la jaro [[1911]] Hillel Kohn kaj Gyula Zsakó registris 67 tombŝtonojn ekzistintajn antaŭ [[1700]], el kiuj la pli malnovaj estis el la jaro [[1586]]. Oni nomas ĝin ''panteono'', ĉar tie estas enterigitaj la geeminentuloj (kaj iliaj gefamilianoj) de la urbo kaj samtempe de [[Transilvanio]] agantaj tie. La [[23-an de novembro]] [[2002]] okaze de la tago de la hungara scienco en Transilvanio oni starigis memortabulon je la memoro de la anoj de la [[Hungara Scienca Akademio]] entombigitaj tie kun nomlisto de ili. Paroladis [[E. Szilveszter Vizi]], prezidanto de la [[Hungara Scienca Akademio]].
En la Tombejo de Haĵongardo ripozas kelkaj famaj esperantistoj, inter kiuj indas mencii [[Ábel Barabás]] kaj [[Sándor Beier]].
