Monologo: Malsamoj inter versioj

En dramaturgio, '''monologo''', '''solparolado''' aŭ '''unupersona sceno''' estas teatra subĝenro, per kio ununura persono pripensas laŭte vidigante siajn pensojn kaj emociojn al la publiko. Konsistigas la parton de teatraĵo, kiu utilas por karakterigi la rolulojn, kaj pro tio posedas grandan psikologian valoron, ĉar estas ilo aŭ formo de [[introrigardado]]. Tiusence famas la monologoj de la verkoj de [[Shakespeare]], kiel tiu de ''[[Hamleto]]'', kiu komencas per la fama frazo de "Esti[[Ĉu esti aŭ ne esti]]". La monologo povas kaŝi [[dialogo]]n, kiun faras rolulo kun si mem aŭ kun nevivanta aŭ nekonscianta estaĵo: maskoto, pentraĵo, kadavro ktp. Tiumaniere la rolulo projektas siajn emociojn for de si. La monologo, en la teatro de la [[Hispana ora epoko]], vestiĝis kutime per [[soneto]]j aŭ strofoj de dek versoj kaj tiele ĉe komedioj, kie ekzistas granda ludo de roluloj, aperas multaj sonetoj (la karaktera ekzemplo estus ''El perro del hortelano'' (La hundode la fruktoĝardenisto) de [[Lope de Vega]].)