Mumiigo: Malsamoj inter versioj

Ĉar la egiptoj kredis senkondiĉe pri la fizika resurekto de mortintoj, iliaj religiaj principoj postulis, ke la korpo estu gardata plej multe kiel eble en la stato, kiun ĝi havis dum la vivo, por ke ĝi loĝigu la revenontan animon, se ĝi deziras ankoraŭfoje eniri la mondon de la vivantoj. La loĝantoj en la lando de [[Nilo]] bone konsciis pri la sorto de [[kadavro]], se malkomponiĝo de la eksteraj, karnaj partoj ne estas haltigita. Du procedoj servis por atingi la celon de konservado. La unua estis spontana aŭ natura mumiigo (mumiiĝo), kiu rezultas el elmetado de kadavroj al la sekiga efiko de la suno kaj aero, ekzemple en la varmega kaj seka sablo de la egipta dezerto. Tamen, tiu metodo estis tro malrapida kaj ankaŭ necerta. Pro tio, mumiiĝo rezultanta el natura [[sekigado]]sekiĝo estis anstataŭigita per [[enbalzamigo]], procedo por intence konservi kadavrojn per aplikado de specialaj fizikaj kaj kemiaj metodoj.