Tutejszy: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 2:
{{pluraj problemoj|kategorio|fontoj|stilo}}
'''Tutjeszy''' [tutejŝi] [tuˈtɛjʂɨ] estas pola vorto signifante "ĉi-tie-uloj", "lokuloj", kio estis memnomo de loĝantara grupo en plurlingva zono de orienta kaj norda Eŭropo, ene de regionoj en la hodiaŭa Pollando, Ukranio, Belarusio, Litvanio, Latvio, sed ĉefe en Polesio kaj Podlaĥio. Tio restis importa memdifino en la regiono de Vilniuso (Litvanio) en la 20-a centjaro. Oni ekuzis la vorton en la scienca lingvo en Pollando en la 1920-30-aj jaroj. Ne estas interkonsento pri kialo, signifo, ekuzo de la vorto. Dum la pollanda popolnombrado de 1931 identis sin 38.943 personoj "Tutejszy". En la pola censo de 1931, oni demandis pri la patrina lingvo: 707.700 respondis “Tutejszy”, kiel elekteblan patrinan lingvon.
 
lacked ethnic identity (the Latvian census did not recognize these people as having a separate ethnic identity). The report notes that they could easily change their identity on a whim or after being persuaded by nationalist organizations, producing sharp changes in ethnic composition of some areas, the most noticeable changes being decrease of number of Belarusians in ten years since 1920 from 75,630 to 36,029 and number of Poles increasing more than could be explained with natural growth and immigration, suggesting that some 5,000 Tutejszy had chosen to identify as Poles. In addition uncertain number of them presumably chose to identify as Russians or Latvians.[6]
 
The group's speech (język tutejszy) was described in 2003 as “an uncodified and largely undescribed Belarusian vernacular”.[7]
 
Laŭ la latvia censo de 1930, ''Tutejszy''-oj estis priskribataj, kiel katolikoj de orienta Latvio, kiuj parolis pole, latve, ruse samtempe kaj kiuj mankis etna identeco (la latvia censo ne rekonis al tiuj personoj apartan etnan identon). La reporto notas, ke ili facile ŝanĝas sian identecon, kiam onin persekutas naciaj organizoj, kondukante al rapidaj ŝanĝoj en etna konsisto de iu regiono. La plej grava ŝango okazis en nombro de belarusoj, kies nombro duoniĝis dum 10 jaroj inter 1920 kaj 1930 el 75.630 al 36.029. La kresko de nombro de poloj dum la sama tempo superis la enmigradon, naturan kreskon, tiel oni sugestas, ke ĉ. 5000 "lokuloj" decidis elekti polan identecon. Aldone, kelkaj ĉi-tie-uloj elektis rusan aŭ ukranian aŭ latvian identecon.