Ĉina naciismo: Malsamoj inter versioj

[[dosiero:Beijing_students_protesting_the_Treaty_of_Versailles_(May_4,_1919).jpg|eta|250px|Studentoj kolektiĝas en Pekino dum la movado de la 4-a de majo.]]

'''Ĉina naciismo''' (en [[simpligita ĉina]]: 中国民族主义; en [[tradicia ĉina]]: 中國民族主義; en [[pinjino]]: Zhōngguó mínzú zhǔyì) estas formo de [[naciismo]] enradikiĝinta kaj en la [[Popola Respubliko Ĉinio]] kaj en la [[Respubliko Ĉinio]], kiu asertas, ke la ĉina popolo estas [[nacio]] kaj promocias la kulturan kaj landan unuecon de ĉiuj [[ĉinoj]]. Ĝi estas tre diferenca al la [[Hanoj|Hana]] naciismo, kiu konsideras, ke pure Han-ĉinoj estas superaj al aliaj ekzistantaj etnoj (tipe minoritatoj) en Ĉinio. Laŭ la idealoj de la Tri Principoj de la Popolo de [[Sun Yat Sen]], Ĉina naciismo estu formo de [[Civita naciismo]] konstruita sur unuigema valoro, sed tio estis nek agnoskita nek aplikita de sukcedantoj.

La Ĉina naciismo aperis fine de la [[Dinastio Qing]] (1636–1912) reage al la humiliga malvenko en la [[Unua ĉina-japana milito]] kaj en la invado kaj rabado de Pekino fare de la [[Alianco de la ok nacioj]]. Ambaŭkaze, la sekvo devigis Ĉinion pagi financajn reparaĵojn kaj garantii specialajn privilegiojn por eksterlandanoj. La tutlanda bildo de Ĉinio kiel supera Ĉiela Imperio kiel la centro de la universo estis detruita, kaj last-momentaj klopodoj por modernigi kaj plifortigi la malnovan sistemon estis malsukcesaj. Tiuj last-momentaj klopodoj esti ple bone ekzempligitaj de [[Liang Kiĉao]], malfrua Qing reformisto kiu malsukcesis reformi la Qing regadon en 1896 kaj estis poste elpelita al Japanio, kie li eklaboris por ideoj de Ĉina naciismo.