Helier: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
Neniu resumo de redakto
Linio 4:
 
Laŭ hagiografio, Hellerius aŭ Helier naskiĝis en [[Tungro]] (nederlande : Tongeren) en nuntempa [[Belgio]] de paganaj gepatroj kiuj malfacilis koncipi idon. Seneseperaj, ilil turnis sin al Sankto Cunibert kiu konsilis preĝi Dion kaj demandis al ili eduki lian eventualan infanon laŭ kristana religio. Liaj preĝoj aŭdiĝis ; Helier naskiĝis, sed sia patro ekkoleris kontraŭ influo de Cunibert je frumatura Helier, kies junaĝaj mirakloj jam okazigis konsternon. La patro de Helier mortigis Cunibert-on, kaj Helier forfuĝis.
La vagadoj de Helier kondukis lin en la nuntempan vilaĝon Saint Hellier (en franca departemento Seine-Maritime) kaj finfine en la regionon Cotentin kie li anigis la monaĥan komunaĵonkomunumon de Sankto Marculf en Nantus (Nanteuil, nuntempe St-Marcouf-de-l’Isle en Manche).
 
Tamen, en tiu komunaĵokomunumo, Helier ne trovis sufiĉe da kvieto por dediĉi sin al tutanima vivo en kontemplado. Marculf ricevis plendojn de loĝantoj de la insulo Gersut, aŭ Agna, nuntempe Ĵerzo, kiuj plurfoje suferis atakojn de Vikingoj, Saksoj aŭ Vandaloj, laŭ fontoj. Enloĝantoj deziris protektanton kiu ankaŭ alportus evangelion.
 
[[Image:Hermitage St Helier Jersey.jpg|thumb|Mezepoka kapelo starigita super ''La lito de Sankto Helier'', la kaverno kie li ŝirmis sin]]Pro decido de Marculf, Helier kaj kuniranto Sankto Romard, iris en Ĵerzon kie ili trovis etan komunaĵonkomunumon de fiŝistoj ĉe sablaj dunoj kie moderna urbo estis kreskonta. Helier establiĝis sur insuleto nuntempe nomata Roko de l’Ermitejo, proksime de L’Islet, la tajda insulo kie staras la 16a centjara Kastelo Elizabeth. Romard iris-reiris inter la ermitejo kaj la vilaĝo.
De sia antaŭposteno Helier kapablis vidi la velojn de la atakontoj kaj antaŭavertis la vilaĝanojn kiuj fuĝis en la marĉojn. En la lingvo Jèrriais, mallumaj etaj nuaĝoj sur la horizonto tradukiĝas al ''les vailes dé St Hélyi '' (la veloj de St. Hélier).
Oni konsideras ke Helier faris miraklon kiam li resanigis lamulon. Siaj preĝoj estigis stormon kiu forblovis malamikajn ŝipojn. Kvankam li, dum 13 jaroj, havis asketan vivon, legendo raportas ke li trovis fortojn, post kiam li senkapiĝis de la atakantoj, por pluki sian kapon kaj piediri al la marbordo.