Filozofio de la historio: Malsamoj inter versioj

La '''filozofio de la historio''' estas la branĉo de la [[filozofio]] kiu studas la disvolvigon kaj la formojn en kiuj la [[Homo sapiens| homoj]] kreas la [[historio]]n.

 

Alia klasika demando estas determini kiu estas la historia subjekto taŭga al la studo de la homa pasinteco. Ĉu estas la [[individuo]], la sociaj organizoj, la [[kulturo]], aŭ la tuta homa specio? Kelkaj modernaj filozofoj subtenas, ke la historio jam ne plu estas la studo de unuoj, de faktoj, kaj nun estas la studo de kompleksa totalo, kiu enhavas ne nur la homajn agojn pasintajn kaj ties videblajn konsekvencojn, sed ankaŭ multajn faktorojn en ties kunteksto, kiel la homaj rilatoj, la pensofluoj, la partikularaj motivigoj kaj, eble la faktoro plej ĵuse aligita kaj kiu plej revoluciis la filozofion de la historio, tio estas tiu de la pensaroj, agoj, rilatoj kaj motivigoj de la individuo kiu verkas la historiion, tio estas, de la [[historiisto]].<ref> [[Edward Hallett Carr|Hallet Carr, Edward]] (1965). ¿Qué es la historia? (3a eldono). Barcelono: Seix Barral, S.A. p. 15. «Kutime oni diris, ke la faktoj parolas per si mem. Tio malpravas, kompreneble. La faktoj parolas nur kiam la historiisto alvokas ilin: li decidas kiuj faktoj estos aŭdataj, kaj en kiu ordo kaj en kiu kunteksto.» </ref>

 

 

 

* Cuartango, R.: Filosofía de la Historia (lo propio como tierra extraña). Montesinos, Barcelona, 2007

* Danto, Arthur Coleman. Filosofía analítica de la historia (1965)

* Gardiner, Patrick L. La filozofio de la historio, Oxford readings in philosophy. 1974.

 

{{Bibliotekoj}}

[[Kategorio:Filozofio de historio| ]]

[[Kategorio:Filozofio de socia scienco]]