Ataraksio: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
OrE (diskuto | kontribuoj)
New page: Nomiĝas '''ataraksio''' (Αταραξία) animstato propnita de la epikuranoj, stoikoj kaj skeptikoj dank'al kiu oni akiras la emocian ekvi...
 
OrE (diskuto | kontribuoj)
Neniu resumo de redakto
Linio 1:
Nomiĝas '''ataraksio''' (Αταραξία) animstato propnitaproponita de la [[Epikuranismo|epikuranoj]], [[Stoikismo|stoikoj]] kaj [[skeptikismo|skeptikoj]] dank'al kiu oni akiras la emocian ekvilibron —feliĉecon— per la malmultigo de la intenseco de niaj pasioj kaj deziroj, kaj la forteco de la animo kontraŭ la adverseco. Ĝi estas, do, spirita kvieteco, ena paco, neperturbebleco.
 
Laŭ [[Epikuro]], ekzistas du klasoj da deziroj: naturaj kaj necesaj, rilataj travivo. Kaj naturaj nenecesaj kiuj venas de la [[kulturo]], [[politiko]] kaj socia vivo. La kontentigon de la unuaj venigas rekte la [[plezuro]]. Koncerne pri la kontentigo de la duaj, nur la filozofio ebligas veni al en la ataraksio: «kvieteco spirita propra de la sciulo kiu distingas la naturaj deziroj el la nenaturaj kaj kapablas foriĝi el tio kio vanas».