Ataraksio: Malsamoj inter versioj

Nomiĝas '''ataraksio''' (Αταραξία) animstato proponita de la [[Epikuranismo|epikuranoj]], [[Stoikismo|stoikojstoikistoj]] kaj [[skeptikismo|skeptikojskeptikistoj]] dank'al kiu oni akiras la emocian ekvilibron —feliĉecon— per la malmultigo de la intenseco de niaj pasioj kaj deziroj, kaj la forteco de la animo kontraŭ la adverseco. Ĝi estas, do, spirita kvieteco, ena paco, neperturbebleco.

Laŭ [[Epikuro]], ekzistas du klasoj da deziroj: naturaj kaj necesaj, rilataj al travivo. Kaj naturaj nenecesaj kiuj venas de la [[kulturo]], [[politiko]] kaj socia vivo. La kontentigonkontentigo de la unuaj venigas rekte la [[plezuro]]n. Koncerne pri la kontentigo de la duaj, nur la filozofio ebligas veni al en la ataraksio: «kvieteco spirita propra de la sciulo kiu distingas la naturajnaturajn dezirojdezirojn elde la nenaturaj kaj kapablas foriĝi el tio, kio vanas».