Libro de Certeco: Malsamoj inter versioj

La '''''Kitáb-i-Íqán''''' ([[Araba lingvo|arabe]] : كتاب الإيقان, [[Persakaj lingvo|perse]] : كتاب ايقان, t.e. la "Libro de Certeco") estas unu el la multaj verkoj sanktaj al la [[Bahaa Kredo]].

Tiu ĉi libro estis verkita parte en la persa kaj parte en la araba de ''[[Bahá'u'lláh]]'', Fondinto de la [[Bahaa Kredo]], en [[1862]]. Tiutempe, ''Bahá'u'lláh'' loĝis tiutempe kiel ekzilito en [[Bagdado]], tiama parto de la [[OsmanidaOtomana imperio]]. Kiam ''Bahá'u'lláh'' asertis, ke Li ricevis Sian revelacion dekfine jarojnde [[1852]] dum Sia antaŭemalliberigo en la subtera karceraĉo de [[Tehrano]] nomita [[Siyah-Chal|''Síyáh-Chál<u>Ch</u>ál'']] (nigra-truo),t.e. subterala karcero"Nigra enTruo"), [[Tehrano]],sed liLi ankoraŭ ne malkaŝe deklaris Sian mision. Aludoj al liaLia propra rango, do, aperas nur en vualita formo. Tiu ĉi libro estas respondo al la demandoj faritaj de la patrin-flanka onklo de la ''[[Báb]]'', rilate al la valideco de la Afero de la ''Báb'', kaj estis verkita dum du tagoj kaj noktoj.

Ĝi estas la plej grava teologia verko de ''Bahá'u'lláh'', kaj tiel, de la Bahaa Kredo. Ĝi estas iame aludita kiel la plenigo de la [[Persa Bayán|Persa ''Bayán''Bajano]].

La onklo de la ''Báb'' estis mirigita, aŭdinte ke la promesitoPromesito de Islamo estis sia propra nevo. Kiam li aŭdis, ke tio estis la sama protesto de la onklo de la profeto de Islamo, li maltrankviliĝis kaj decidis traesplori la aferon. La demandoj, kiujn li sendis, rilatis al la pruvoj de la apero de la promesito.

La libro estas dividita en du partojn: la unua parto traktas la fundamentan principon, ke dia revelacio estas progresema, kaj ke religioj devenas de unu fonto; ĉiuj grandaj religioj agnoskas la antaŭajn kaj, ofte uzante vualitajn terminoj, profetas la alvenon de la sekvonta. Pro tio, ke la demandanto estis islamano, ''Bahá'u'lláh'' uzis versojn de la Biblio por montri kiamaniere kristano povus interpreti siajn proprajn skribojn per alegoriaj terminoj kaj povus rekoni la novan diepokon. Konsiderante tion, oni povus ankaŭ uzi la saman metodon de interpretado por ke islamano rekonirekonu la validecon de la pretendoj de la ''Báb''. La dua kaj la plej granda parto de la libro traktas specifajn pruvojn, kaj teologiaj kaj logikaj, de la misio de la ''Báb''. (Unu el la plej-konataj kaj plej-ŝatataj versoj de tiu ĉi parto estas konata kiel la "Epistolo de la Vera Serĉanto".)

*Aliaj verkoj de ''Bahá'u'lláh''