Cissy Kraner
Cissy KRANER (naskiĝinta Gisela Maria Spitz la 13-an de januaro 1918 en Vieno, mortinta la 1-an de februaro 2012 en Baden) estis aŭstra aktorino, kantistino kaj karabedistino.
| Cissy Kraner | |
|---|---|
| |
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 13-an de januaro 1918 en Vieno |
| Morto | 1-an de februaro 2012 (94-jaraĝa) en Baden |
| Tombo | Centra Tombejo de Vieno |
| Lingvoj | germana |
| Ŝtataneco | Aŭstrio |
| Okupo | |
| Okupo | aktoro • filmaktoro |
Vivo kaj agado redakti
Post studo de klasika kanto kaj diversaj dungiĝoj kiel subretino ŝi baldaŭ interesiĝis pri kabareta arto kaj prezentis sin je ABC-kabaredo. En 1938 ŝi gastis en Bogoto, kie ŝi ekkonis Hugo Wiener. Kun li ŝi aperis sursceneje kaj post geedziĝo en 1943 ili malfermis en Karakaso knajpon por elmigrintoj. Tie ŝi prezentis ŝansonojn de sia edzo en kvin diversaj lingvoj. Malgraŭ vokiĝo fare de la Regna Laborservo ŝi restis fremdlande kun sia viro kiu estis judo.[1]
Post la Dua mondmilito la paro revenis patrujen en 1948 kie tuj ekis ŝia kariero je la viena kabaredejo Simpl. La tuto daŭris ĝis la jaro 1965-a jaro. Tiam estiĝis la famaj ŝansonoj Der Novak läßt mich nicht verkommen, Ich wünsch' mir zum Geburtstag einen Vorderzahn kaj Ich kann den Novotny nicht leiden. Ili ĉiuj nur danke al ŝia neimitebla prezentomaniero iĝis vere legendaj. De 1950 ĝis printempo de 1951 ŝi videblis ĉe Lachendes Kabarett de la domo "Melodies Bar" (Annagasse 3), kun Hugo Wiener kaj Maxi Böhm. En 1985 la reĝisoro Bernd Roger Bienert venigis ŝin al Viena Ŝtata Operejo por la premiero de Rads Datz de la aŭstra komponisto Gottfried von Einem. La dancon malgravigis Bienert: por li gravis por la premiero la tekstoj de Lotte Ingrisch laŭ interpretado de Kraner. La premiero, ankaŭ pro la aĝo de la aktorino, ne tro sukcesis; tamen laŭdendis ŝia preteco je novaj eksperimentoj.
Post la morto de Hugo Wiener en 1993 Herbert Prikopa akompanis ŝin piane. Kraner mortis en la aĝo de 94 jaroj en porartista hejmo en Baden.[2] La entombigo estis je Centra Tombejo de Vieno, en la honora tombo de la edzo.
Honoroj redakti
En 2013 oni nomis en la kvara urbodistrikto viena placon por ŝi, Cissy-Kraner-Platz. Proksimas placo kiu portas nomon de Hugo Wiener.
Diskoj redakti
- Die Welt der Cissy Kraner Am Flügel: Hugo Wiener. Preiser records, 1988.
- Aber der Novak ... Kompaktdisko, 1996
- Der Novak lässt mich nicht verkommen (Original-Aufnahme) (EPA 1026/Austroton/EP-17 cm-Schallplatte): A: 1. Wie man eine Torte macht. 2. Das Pin-Up-Girl; B: 1. Der Novak lässt mich nicht verkommen 2. Eine verzwickte Verwandtschaft
Literaturo redakti
- Cissy Kraner, Georg Markus (eld.): „Aber der Hugo ließ mich nicht verkommen“. Lieder und Erinnerungen. Aufgezeichnet von Georg Markus. Zeichn. von Rudolf Angerer. Amalthea, Wien 1994.
- Wiener Staatsoper, akompana kajero por „Rads Datz“, ludsezono 1984/85.
- Christoph Dompke: Cissy Kraner. Ĉe: Lebenswege von Musikerinnen im „Dritten Reich“ und im Exil. Reihe Musik im „Dritten Reich“ und im Exil, 8. Eldonis Arbeitsgruppe Exilmusik am Musikwissenschaftlichen Institut der Universität Hamburg. Von Bockel, Neumünster 2000, ISBN 3-932696-37-9, p. 323–339.
Eksteraj ligiloj redakti
Notoj redakti
- ↑ "Cissy Kraners Leben in Bildern."[rompita ligilo] - Ĉe: Kurier.at, 3.2.2012
- ↑ "Cissy Kraner 94-jährig verstorben." - Ĉe: noe.orf.at, 3.2.2012