Batalo de Urica
La Batalo de Urica [uRIka] estis ago milita de la Milito de Venezuela Sendependeco okazinta ĉe la vilaĝo de Urica (aktuala ŝtato de Anzoátegui) la 5an de decembro 1814, inter la ĉefgeneralo José Félix Ribas (por la respublikaj) kaj José Tomás Boves (por la reĝistoj); kaj kiu havis kiel finan rezulton la morton de Boves.
Precedencoj redakti
Iom post la batalo de La Magueyes Bermúdez kaj la restoj disvenkitaj de sia armeo kuniĝis al Ribas en Maturín dum Boves kunigis siajn trupojn al la restoj de la forto de sia anstataŭanto Francisco Tomás Morales, disvenkita en la Kvara Batalo de Maturín, en Urica.
Por ĉi tiu entrepreno kalkulis Ribas kun almenaŭ 2.000 homoj, ĉe kies estrado troviĝis José Tadeo Monagas, Pedro Zaraza, Manuel Cedeño, Francisco Parejo kaj aliaj. Atinginte la lokon de La Areo, venis Ribas al la formado de 2 kolumnoj de kavalerio de 180 homoj, kiuj ricevis la nomon de Rompelíneas, kun Monagas kaj Zaraza de majoroj. Post efektivigi ĉiujn preparojn por la batalo, la taĉmento patriota marŝis dum la nokto de la 4a al la 5a de decembro, por atingi tagiĝon en Urica fronte al la realistoj, disfalditaj en tri kolumnoj sur granda savano.
La batalo redakti
La kontraŭstaroj estis komencitaj de Boves, kiam li eliris kun sia kolumno fronti la trupojn de la kolonelo Bermúdez, kiu povis malakcepti la atakon. Ĉi tiu komenca sukceso de la patriotoj permesis al Ribas meti siajn homojn en linio de batalo kaj kun ili ŝarĝis kontraŭ la realistoj, kiuj respondis per intensa fajro de artilerio. En ĉi tiu momento, ĝi ordonis Ribas ke la kolumnoj rompelíneas entreprenu la atakon kontraŭ la malamika dekstra kolumno, kio estis farita kun sukceso.
Kiam Boves avertis ke lia kolumno estis envolvita, ĝi eliris de sia centro subite kun 400 rajdantoj por rompi la vicojn patriotajn, sed pereis en la kolizio.[1] La resto de la realismaj fortoj (centro kaj maldekstra), ŝarĝis kontraŭ la respublika linio kaj envolvis ĝin, kaj per tio akiris la venkon. La homperdoj estis multnombraj en ambaŭ partioj.
Konsekvencoj redakti
La morto de Boves havis multajn konsekvencojn: estis okazinta de Francisco Tomás Morales sed ĉi tiu post nelonge marŝis al la Nova Granato en la kampanjo de Morillo kaj kun la longa la plej granda parto de siaj homoj ekdefendis la sendependisman partion je la komando de José Antonio Páez post la penadoj de la kreola elito inkludi la popularan homamason al sia partio kontraŭ la hispanoj.[2]
Referencoj redakti
Bibliografio redakti
- Antonio Núñez Jiménez (1994). Un Mundo Aparte: Aproximación a la Historia de América Latina y el Caribe. Madrido: Eldonoj de la Torre. ISBN 84-7960-043-8.
Eksteraj ligiloj redakti
- La batalo de Urica Arkivigite je 2015-05-18 per la retarkivo Wayback Machine, Enoriente.Com (disponebla rompita ligo en Internet Archive; vidu la vivokuron kaj la lastan version Arkivigite je 2015-05-18 per la retarkivo Wayback Machine).
Vidu ankaŭ redakti
- José Tomás Boves
- Dua Respubliko de Venezuelo
Notoj redakti
- ↑ Rafael María Baralt & Ramón Díaz (1841).
- ↑ Cipriano Heredia S. "El "Taita" Chávez".