Corvaya e Bazzi
La Corvaya e Bazzi Kompanio estis organizo de la 19-a jarcento kies arta direktoro estis la fama pentristo Carlo Bazzi.
| Corvaya e Bazzi | ||
|---|---|---|
| negoco • atelier vd | ||
| Dum | 1906 - 1948 | |
| Fondintoj | Carlo Bazzi vd | |
| Sidejo | Milano | |
| Lando | Italio | |
| Estr(ar)o | Carlo Bazzi | |
| Posedata de | Carlo Bazzi vd | |
La kompanio Bazzi estas konsiderata la unua kompanio kiu kreis altkvalitajn artismajn vitralojn en Milano, malfermante konkurencan skolon kun Murano en Venecio.
Fondo redakti
Giuseppe Bertini, kiu sukcedis Francesco Hayez ĉe la Akademio de Brera, prezentiĝis al la jam konata artisto Carlo Bazzi en la arto de vitro pentrado, kaj kune ili kreis multajn verkojn, inkluzive de la vitroj sur la fasado de la Milana Katedralo kaj la vitroj en la Muzeo Poldi Pezzoli. Poste, Carlo Bazzi malfermis atelieron de artistika vitro en Milano, kie li ankaŭ kunlaboris kun Giuseppe Bertini.
La arta studio estis internacie fama pro la rareco kaj perfekteco de tubaj vitraj fenestroj. Per ĉi tiu tekniko, ekstreme rafinitaj verkoj estis faritaj kun senlima vario de koloroj. En la bazo de la kreado de verkoj en tuboj estis probable la intenco realigi jenon: redukti la kostojn de produktado por koncepto de aplikata arto, alportante la arton de la pentristo Carlo Bazzi, nome milanano, en la ĉiutaga vivo kaj arkitekturo, anticipante la principojn de itala dezajno en la fruaj 1900-aj jaroj.
Oni supozas, ke per uzo de injektilo, per kiu maldika fadeno da pasto disvastiĝis, la konturoj kaj formoj estis difinitaj. En ĉi tiu kadro disvastiĝis la emajlo, iom kiel la email cloisonné en juvelaĵoj, post bakado en la forno.
En Milano Palazzo Edison konservas tri fenestrojn en la unua etaĝo projektitajn, faritajn kaj instalitajn permane de Carlo Bazzi en 1922, ĉiu fenestro konsistas el 18 mil pecoj da koloraj vitroj pezantaj 20 kvintalojn por 550 kvadrataj metroj de surfaco.[1]
Historio redakti
La Corvaja e Bazzi Art Atelier, komence de la 1900-aj jaroj en Milano, ĝuis grandan famon pro siaj vitraĵoj de raraĵo kaj perfekteco faritaj per tubaĵo aŭ émail-tubé. En tiu tempo ili estis la solaj, kiuj fabrikis ilin tiel en Italio, kaj la milana vitroplastiko konkurencis kun Murano-kristalo en Venecio.
Per tiu ĉi tekniko estis faritaj ekstreme rafinitaj laboroj kun senfina varieco en la kolorojn, studitaj dum longa tempo en la pentra serĉo de la pentraĵoj de Carlo Bazzi, kun irizantaj koloroj en dependeco de la refleksoj de la lumo sur la surfacoj de la materialoj.
Teknikoj redakti
La tekniko de émail-tubage, evoluigita en la fruaj jardekoj de la 20-a jarcento, reprezentas signifan ĉapitron en la historio de vitraj artoj. Ĉi tiu tekniko, kreita por plibonigi filtradon de koloroj en pentritaj vitroj, inkludis la aplikadon de klara emajlo sur subtila pastkordono, difinante la deziritajn formojn. Ĉi tiuj vitraĵoj, majstre kreitaj de la laboratorioj Corvaja kaj Bazzi, kontribuis al difini la italan vitraĵan arthistorion. Carlo Bazzi, gravaj figuro en la vitro-arthistorio, ludis ŝlosilan rolon en la evoluo kaj apliko de ĉi tiu tekniko, dank’ al sia vasta sperto en pentrado kaj koloroj. La inovema tekniko de émail-tube metis Milanon konkurante kun Venecio kiel centro de produktado de alta kvalitataj vitraj artoj. Tamen, malgraŭ ĝia sukceso, la komplekseco de la produktadprocezo kaj la malaperigo de la preciza kemia kompozicio de la pasto nun ne estus realigeblaj pro la enormaj kostoj kiujn ĝi kaŭzus. Hodiaŭ, kvankam novaj kreadoj estas malmultaj, kelkaj laboratorioj daŭrigas eksperimentadojn por konservi kaj revivigi ĉi tiun estimatan artan teknikon.
La bazo de la kreado de tubaĵaj verkoj verŝajne estis inspirita de la komenca celo de la unuaj grandaj artistoj de la Art Nouveau: malkostigi la produktokostojn de aplika artekokcepto, farante la artparolon alirebla al ĉiuj en la ĉiutaga vivo.
Oni supozas, ke, uzante injektilon por etendi maldikan masfadenon, estis difinitaj konturoj kaj formoj. En tiu ĉi kadro, estis aplikitaj la emajloj, simile al la “cloisonné” en la alta juvelarto, antaŭ kuiri en la forno.
Referencoj redakti
Literaturo redakti
- Guido Cesura, Il Lago Maggiore in un secolo di pittura 1840/1940, Istituto Geografico De Agostini, Novara, 1978
- Raffaele De Grada, Il Novocento a Palazzo Isimbardi, Palazzo Isimbardi (Milan, Italy), Vita Firenza, 1988
- Paola Slavich, Ospedale maggiore/Cà granda: Ritratti moderni, 1987
- Agostino Mario Comanducci, Pittori Italiani dell'Ottocento, Milano, 1934
- Agostino Mario Comanducci, Dizionario illustratori pittori e incisori italiani moderni, II ediz. Milano, 1945
- Agostino Mario Comanducci, Dizionario illustratori pittori e incisori italiani moderni, III ediz. Milano, 1962
- H. Vollmer, Kunslerlex (Thieme-Becker), 1953
Vidu ankaŭ redakti
Eksteraj ligiloj redakti
- [1] Vetrate Corvaya e Bazzi, Lombardia Beni Culturali
- [2] Arkivigite je 2017-12-01 per la retarkivo Wayback Machine Casa Arioli (Milan), Vetrate Corvaya e Bazzi
- [3] Lombardia Beni Culturali, Milan, Chiesa di S. Giuseppe al Policlinico, 1936