Dinastio Witzleben
La nobela dinastio de la Witzleben-oj (germane: Adelsgeschlecht Witzleben) rangas inter la turingiaj pradinastioj. La iama sidejo ĉefa estas hodiaŭ la eta komunumo Witzleben en la Distrikto Ilm en Germanio.
Origino kaj historio redakti
Historio redakti
La unua vestiĝo de tiu ĉi familio troviĝas en la prapatra burgo de la Elgersburg-linio en formo de ŝtona blazono kun jardato de 1088, kiu tamen estiĝis nur pli malfrue. Laŭ legendo estis la unua nomportanto Erich von Witzleben, kiu vivis laŭdire inter 933 kaj 980 kaj kavaliritis fare de imperiestro Oto la 1-a en la jaro 964. Krome rakontatas pri iu Fritz von Witzleben falinta en 1115 en la Batalo ĉe Welfesholz. Sed la unua endokumenta pruvo datumas de 1133 sub Adalherus et Gerboto de Wiceleibe.[1] Sekvadis la landgrafon Ludovikon de Turingio ankaŭ du Witzleben-oj. Komenco fakte resekvebla de la dinastianoj estas kun Hermann von Witzleben ekde 1251. Jam dum la 13-a jarcento pluraj linioj fariĝis. Unu komenciĝis ĉe Christian von Witzleben, posedanto de Barchfeld en 1290/91, alia ĉe kavaliro Friedrich von Witzleben, posedanto de Elgersburg, en 1288 aŭ tria samjare ĉe kavaliro Herbord (Herborto) von Witzleben kiel genealogia ekulo. Pluraj branĉoj denove malestiĝis. Ĝis hodiaŭ ekzistas tri linioj: nome de Elgersburg, Liebenstein kaj Wendelstein.
Posedaĵoj redakti
La Witzlebenoj havis plurajn posedaĵojn, ekz.: Angelroda (1363 ĝis la 16-a jarcento; denove inter 1651–1946), Bad Berka (1422–1608), Bösleben, Elgersburg (1297–1316 kaj 1437–1802), Fröttstädt (ekde 1737), Geraberg, Liebenstein (1282–1363 kaj 1434–1820), Manebach (ekded 1660), Mittelsömmern (1502), Molschleben (1351–1737), Neuroda, Oberellen, Traßdorf, Wartenburg, Wendelstein (1355–1523), Łobżenica (ĝis 1945) kaj Wohlmirstedt (ĝis 1803).
Heinrich von Witzleben zum Wendelstein fondis en 1554 la ĝis hodiaŭ ekzistantan Monaĥejan lernejon Roßleben, kiun ĉefadministras ĝis hodiaŭ witzleben-ano. Tre gravis ankaŭ la posedaĵo witzleben-a de la grafoj de Ipigny en Belgio kiu restis ĉefamilie inter 1546 kaj 1645: Ipigny (Uppein), Charmoy, Gilet, Neuville kaj Franchoy-Bergaingne (Beauraing). Same eksterordinaris la posedaĵo de Heinrich von Witzleben-Alt-Doebern, kun kastelo Altdöbern, bierfarejo kaj la apudaj bienoj Reddern, Gräbendorf, Laasdorf, Göritz, Casel, Ilmersdorf kaj Muckwar. Ĉiuj ĉefamiliis inter 1879/1880 ĝis 1914.
La forpelo el Pollando post la Dua mondmilito kaj senproprietigo dum la sovetia okupado de Germanlando orienta en 1945/46 kaŭzis la perdon de ambaŭ bienoj en Łobżenica kaj Angelroda. Nuntempe nur la senjora domo ĉe Monaĥejo Hude (ekde 1678) de la liebensteina linio posedatas fare de familiaj membroj. La Roßleben-lernejo apartenas ekde 1554 al fondaĵo. Kastelo Weingartsgreuth estas - estante iama posedaĵo de la grafoj de Seckendorff - ekde 1962 en la posedaĵaro de la heredanta grafo de Seckendorff-von Witzleben.
Literaturo redakti
- Ahnenprobe des Herrn Alexander von Witzleben... In: Wochenschrift für die Noblesse und die Freunde der Wappen und adeligen Geschlechtskunde, Verlag Wittekind, Eisenach 1786, p. 129 sekv. surrete
- Historie Générale, ecclésiastique et civile de la ville et province de Namur, Band 4, 1789, p. 123.
- Otto Hupp: Münchener Kalender 1929; München, Regensburg: Buch und Kunstdruckerei, 1929
- Genealogisches Handbuch des Adels, Adelige Häuser A, Band 24, p. 465-466, Limburg (Lahn): C. A. Starke, 1996; ISSN 0435-2408
- Gerhard August von Witzleben, Karl Hartmann August von Witzleben: Geschichte des Geschlechts von Witzleben, Band 1; Berlin: A. Bath, 1880 surrete
- Gerhard August von Witzleben, Karl Hartmann August von Witzleben: Geschichte des Geschlechts von Witzleben, Band 2; Berlin: A. Bath, 1880 surrete
- Genealogisches Handbuch des Adels, Adelslexikon Band XVI, Band 137 der Gesamtreihe, C. A. Starke Verlag, Limburg (Lahn) 2005, ISSN 0435-2408
- Gothaisches genealogisches Taschenbuch der freiherrlichen Häuser auf das Jahr 1856. Sechster Jahrgang, p.770 sekvv. Wartenburg und Werben
Eksteraj ligiloj redakti
Notoj redakti
- ↑ CDS I A 2 Nr. 94