Diskuto:Julio Baghy
"L. K. de 1923, nun Akademiano"
Kio estas "L. K."? Ĉu "Lingva Komitato"? Se iu povas certi pri tio, ni ampleksigu la mallongigon kaj/aŭ ligigu ĝin.
--Jim Henry 14:52, 28. Jun 2004 (UTC)
Demonstraĵo de la lingvostilo
redaktiJulio Baghy estis hungara esperantisto, verkisto kaj poeto, konata pro siaj romanoj, noveloj kaj poemoj en Esperanto. Li estis unu el la plej gravaj figuroj de la Budapesta Skolo. Mi provos krei tekston inspiritan de lia stilo, sed mi devas emfazi, ke ĉi tio estas proksimigo, ne preciza reprodukto.
Jen provo de teksto en stilo inspirita de Baghy:
"La Vojaĝanto"
En la mallumo de l' nokto, sur fremda stacidomo, staris soleca vojaĝanto. Lia vizaĝo, sulkita de jaroj kaj spertoj, portis la signojn de longa kaj malfacila vojo. En liaj okuloj brilis stranga lumo - miksaĵo de laceco kaj espero.
Li malfermis sian valizon kaj elprenis malgrandan libron kun verda stelo sur la kovrilo. Liaj fingroj karesis la eluzitan ledon, kvazaŭ ĝi estus plej kara trezoro. Ĉar vere, ĝi estis trezoro - la Fundamenta Krestomatio, lia fidela kunulo dum jaroj da migrado.
"Kiel strange," li pensis, "ke tiu ĉi eta libro povis malfermi al mi tiom da pordoj, konduki min tra tiom da landoj."
Li rememoris la unuan fojon, kiam li aŭdis pri Esperanto. Tiam li estis juna aktoro en Budapeŝto, plena je revoj pri gloro sur la scenejo. Sed la sorto havis aliajn planojn. La milito venis, kaj kun ĝi, kaptiteco en Siberio.
Tie, en la malvarmo kaj izoleco, Esperanto fariĝis lia savilo. Ĝi donis al li esperon, komunumon, kaj novan celon en la vivo. Per ĝi, li malkovris novan mondon - mondon sen limoj, kie ĉiu homo povis esti frato al la alia.
Nun, post tiom da jaroj, li ankoraŭ vojaĝis, portante la verdan stelon en sia koro. Ĉiu renkontiĝo, ĉiu kongreso estis nova aventuro, nova ŝanco dividi sian amon por la lingvo kaj la idealo.
La vojaĝanto ekridis milde. Jes, li estis laca. Sed en lia koro, la flamo ankoraŭ brulis. Ĉar li sciis, ke ĉiu paŝo, ĉiu vorto, ĉiu renkontiĝo portis lin pli proksimen al la granda revo - la revo de Zamenhof, la revo de ĉiuj esperantistoj.
Li fermis la libron kaj remetis ĝin en la valizon. La trajno alvenis, kaj li paŝis antaŭen, preta por la sekva etapo de sia senfina vojaĝo.
Ĉi tiu teksto celas kapti kelkajn el la trajtoj ofte asociitaj kun la verkoj de Baghy, inkluzive de:
- Emfazo pri homaj sentoj kaj spertoj
- Temo de vojaĝado kaj renkontiĝoj
- Personaj spertoj ligitaj al la historio de Esperanto
- Idealisma vidpunkto pri Esperanto kaj ĝia rolo en la mondo
- Simpla sed emocia stilo
La rakonto enhavas ankaŭ referencojn al la propra vivo de Baghy, kiel lia sperto kiel milita kaptito en Siberio, kie li fakte instruis Esperanton al aliaj kaptitoj.
Tamen, mi denove substrekas, ke ĉi tio estas proksimigo bazita sur ĝeneralaj trajtoj. Por vera kompreno de lia stilo kaj verkaro, estus plej bone legi liajn proprajn verkojn, kiel "Printempo en la Aŭtuno" aŭ "Sur Sanga Tero".
Produktita fare de Claude AI 3.5 Soneto, babilboto kaj virtuala asistanto