Enalago
En retoriko, la enalago[1] estas frazfiguro de gramatika nekongruo de tenso, nombro, genro, aŭ persono.
Ekzemploj redakti
Enalago povas esti laŭ gramatika nombro, genro, tenso, aŭ aliaj gramatikaj akordendaĵoj.
Nombra enalago redakti
Ŝekspiro uzas nombran enalagon en Henriko la Kvara:
|
La unua frazo estas negramatika, ĉar la nombro de la subjekto (wars: militoj) ne kongruas kun la verbo (is: estas, singulara). La enalago tamen permesas paralelon inter la du frazoj.
Tensa enalago redakti
Jen ekzemplo de tensa enalago en Jean Racine:
|
La tenso en la unua verso estas la imperfekto (mourais), sed ŝanĝiĝas al la prezenco (meurs) en la dua.
Etimologio redakti
La termino enalago devenas de la helena vorto ἐνᾰλλᾰγή enallagḗ “interŝanĝo, vario”.
Referencoj redakti
Eksteraj ligiloj redakti
- Bertin, Christian. Retoriko - stilfiguroj (esperante).