Jean Racine

franca dramaturgo

Jean RACINE (naskiĝis en 1639 en La Ferté-Milon, mortis la 21-an de aprilo 1699 en Parizo) estis tragedia franca poeto kaj dramverkisto de la 17a jarcento, samtempulo de Ludoviko la 14-a kaj de Molière.

Jean Racine
Jean racine.jpg
Blason de Jean Racine.svg
Persona informo
Jean Racine
Naskiĝo 1-an de decembro 1639 (1639-12-01)
en La Ferté-Milon
Morto 21-an de aprilo 1699 (1699-04-21) (59-jara)
en Parizo
Mortis pro naturaj kialoj [#]
Mortis per hepata kancero [#]
Tombo Saint-Étienne-du-Mont [#]
Lingvoj latinafranca [#]
Ŝtataneco Reĝlando Francio [#]
Alma mater Lycée Saint-Louis • Q108740666 [#]
Subskribo Jean Racine
Familio
Patro Jean Racine [#]
Patrino Jeanne Sconin [#]
Edz(in)o Catherine de Romanet [#]
Infanoj Jean-Baptiste Racine • Louis Racine [#]
Profesio
Okupo dramaturgo • poeto • tradukisto • libretisto • historiistoverkisto [#]
Verkado
Verkoj Andromaka (Racine) ❦
Phèdre ❦
Athalie ❦
La Thébaïde ❦
Alexandre le Grand ❦
Les Plaideurs ❦
Britannicus ❦
Berenica (Racine) ❦
Bajazet ❦
Mithridate ❦
Iphigénie ❦
Esther [#]
[#] Fonto: Vikidatumoj
Wikidata-logo.svg
Information icon.svg
vdr

Orfo li estas akceptata de religiulinoj de Port-Royal, kie li ricevas jansenistan edukon. Li unue provis agordigi siajn literturojn ambiciojn kun religia vojo. Poste li dediĉis sin al teatro. Li prezentas La Tebaido (la Thébaïde, 1664), poste Aleksandro la Granda (Alexandre le Grand, 1665), Ĉi tiu tragedio establis la statuson de Racine kiel posteulon de Corneille, sed sian famon li ŝuldas al la granda sukceso de Andromaka (Andromaque, 1667) kiam li lernis la regulojn de la klasika verkado de Boileau. Li poste prezentas Britannicus (1669), Berenica (Bérénice, 1670), Bajazet (1672), Mitridato (Mithridate, 1673), Ifigenia en Aulido (Iphigénie en Aulide, 1674), Fedra (Phèdre, 1677).

Nomumita historiografo de la reĝo, reakordiĝinta kun la Jansenistoj, li tiam rezignas pri teatro. Sed laŭ peto de Mme de Maintenon, li plu verkas por la lernantoj de Saint-Cyr la bibliajn tragediojn Ester (Esther, 1689) kaj Atalia (Athalie, 1691). La teatro de Racine montras la pasion kiel fata forto kiu detruas kiun ĝi posedas. Realigante la idealon de la klasika tragedio li prezentas agadon simplan klaran kies cirkonstancoj fontas de la pasio mem de la personoj. Racine ankaŭ verkis unu komedion La pledistoj (Les Plaideurs, 1668), sprita kritiko de la juristaj moroj.

Racine daŭre verkis novan tragedion ĉiujare kaj en 1673 estis elektita membro de la Franca Akademio. En 1677, la tragedio Fedra estis enscenigita, konsiderita la ĉefverko de Racine.

Verkoj en esperantoRedakti

Eksteraj ligilojRedakti