Schmidtstedt
Schmidtstedt estas forlasita loko en en la sudoriento de la turingia subŝtata ĉefurbo Erfurto (Germanujo). Kelkaj nomoj de stratoj kaj lokoj en Erfurto, kies nomoj devenas de Schmidtstedt, ankoraŭ memorigas nin pri la iama vilaĝo.
Historio redakti
Esplorado pri la mezepokaj dezertaj areoj ĉirkaŭ Erfurto komenciĝis antaŭ 200 jaroj. Aldone al la setlejo Schmidtstedt, la antaŭaj vilaĝoj kaj bienoj Neuses, Münstergehofen, Orfal, Hohenwinden, Daberstedt, Wittenroda, Hesseborn, Mannzimmern, Ranigsdorf, Marpich, Ranstet kaj Sulza estis kunfanditaj kun la erfurta centro. De tiuj setlejoj, nur la Sulza kaj Neuses estis arkeologie detale ekzamenitaj ĝis nun, ĉar la plimulto de la dezertaj areoj jam estis (delonge) superkonstruitaj de placoj kaj ejoj.
El la interfaka esploro pri la dezerta areo en la erfurta areo, la antaŭe reganta supozo, ke tiuj lokoj estis forlasitaj post militaj konfliktoj aŭ kiel rezulto de epidemioj, ne plu validas. Ŝajne, la instigo prirezigni la vilaĝan komunumon kaj translokiĝi en loĝejon ene de la supozeble sekuraj muroj de proksima grandurbo jam estis en la 13-a jarcento grava kialo kial tiuj lokoj estis iom post iom forlasitaj libervole fare de siaj loĝantoj.
La vilaĝo Schmidstedt estis ĉe la hodiaŭa strato Weimarische Straße en la areo de gastejo Gasthof Henne kaj verŝajne estis dezerta jam antaŭ 1350. La loko apartenis al areo antaŭ la grandurbo kiu estas referita kiel la Voktejo Büßleben. Schmidtstedt ne estis sensignifa loko havante propran preĝejon, kiu staris ĝis 1631 kaj estis malkonstruita de la svedoj dum la Tridekjara milito por akiri konstrumaterialon. Longan tempon staris ankoraŭ kruco ĉe iama tombejo por viktimoj de pestepidemio.
La Schmidtstedter-koridoro nun formas la orientan parton de la distrikto de Daberstedt.
Literaturo redakti
- Enno Bünz: Aus der Geschichte des Dorfes „Sulza“ bei Erfurt. Ein Beitrag zur Wüstungsforschung in Thüringen. Ĉe: Verein für Geschichte und Altertumskunde der Stadt Erfurt e.V. (eld.): Archäologie und Bauforschung in Erfurt. Band 5. Druckhaus Köthen, Erfurt 2001, ISBN 3-9807188-8-3, p. 95–116.