Recsk: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
eNeniu resumo de redakto
Linio 1:
Vilaĝo '''Recsk''' (reĉk), situas en Nordhungarionorda [[Hungario]], en bela, varia natura ĉirkaŭaĵo.. Ĝi estis konata pro la minejoj tie troviĝintaj, sed fifamiĝis, ĉar en [[1950]] neniiga lagero estis kreita tie. Severe gardita, sekreta loko ĝi estis, pri kies ekzisto nur post jaroj oni informiĝis. Tie anoj de la '''[[ÁVH''']] (Ŝtatdefenda Instanco, hungara KGB) gardis kaj torturis ĉefe senkulpajn homojn.
'''Recsk'''
Vilaĝo Recsk (reĉk), situas en Nordhungario, en bela, varia natura ĉirkaŭaĵo.. Ĝi estis konata pro la minejoj tie troviĝintaj, sed fifamiĝis, ĉar en 1950 neniiga lagero estis kreita tie. Severe gardita, sekreta loko ĝi estis, pri kies ekzisto nur post jaroj oni informiĝis. Tie anoj de la '''ÁVH''' (Ŝtatdefenda Instanco, hungara KGB) gardis kaj torturis ĉefe senkulpajn homojn.
La homoj estis transportitaj tien sen juĝistaj procezoj. Ili estis '''socialdemokrataj''' '''laboristoj''', kiuj protestis kontraŭ la unuiĝo de la Socialdemokrata Partio kun la Komunista Partio, riĉaj kamparanoj '''„kulakoj'''”, '''intelektuloj,''' kiuj kuraĝis pensadi alimaniere. Inter ili la plej konata estis''' György FALUDY,''' la verkisto-poeto.
Pri tiu terura loko dokumentan filmon faris '''Judit EMBER''' en 1989, laŭ la rakontoj de la transvivintoj, kaj la rakontoj de la gardistoj, kiuj emis ekparoli. (Cetere ili kredis, ke la loĝintoj de la tendaro estis danĝeraj kulpuloj.)
 
La homoj estis transportitaj tien sen juĝistaj procezoj. Ili estis '''socialdemokrataj''' '''laboristoj''', kiuj protestis kontraŭ la unuiĝo de la [[Socialdemokrata Partio]] kun la [[Komunista Partio]], riĉaj kamparanoj '''„kulakoj'''”„kulakoj”, '''intelektuloj,''' kiuj kuraĝis pensadi alimaniere. Inter ili la plej konata estis''' [[György FALUDYFaludy]],''' la verkisto-poeto.
Pri tiu terura loko dokumentan filmon faris '''[[Judit EMBER'''Ember]] en 1989, laŭ la rakontoj de la transvivintoj, kaj la rakontoj de la gardistoj, kiuj emis ekparoli. (Cetere ili kredis, ke la loĝintoj de la tendaro estis danĝeraj kulpuloj.)
 
'''La celo de tiu ĉi tendaro estis la neniigo de la tien'''''' tansportitajtransportitaj homoj'''. Unu el la kaptitoj demandis la gardiston, kiam ili estis envagonigataj: Ĉu ni estos transportataj al Siberio? Nu, tian grandan bonŝancon vi ne havos, respondis la gardisto. Iliajn personajn legitimilojn la gardistoj neniigis. Nenian kontakton kun la ekstera mondo ili havis. En 1953, kiam la nova ĉefministro '''[[Imre NAGY'''Nagy]] ordonis la ĉesigon de la tiaspecaj lokoj, eĉ nomliston pri la tie loĝantoj oni ne trovis.
 
En ŝtonminejo ili devis fari la plej pezajn laborojn kun magra nutraĵo, kiu estis ne tute 1200 kalorioj ĉiutage. La privataj karceroj estis mallarĝaj fosaĵoj 2 metraj profundaj, kie oni povis nur stari, en la fundo estis akvo, tuŝanta la genuon de la viktimo. Ĉiutagaj estis la batregaloj, la vindkatenigoj, torturoj per flamoj, la plej diversaj korpaj kaj animaj dolorigoj, humiligadoj.
Linio 15 ⟶ 14:
Sed ne la ĉefkulpuloj, kiuj ordonis kaj organizis la teruraĵojn. Ili ĝuis altan pension kaj trankvilan maljunecon. Ili tute ne emis ekparpli en la filmo.
 
Nun en la loko de la mort-tendaro estas subĉiela muzeo. Estis rekonstruita unu barako. En ĝi hejtado ne ekzistis, kaj la vintra, malvarma vento trablovis inter la lignotabuloj. Nur la viktimoj povis varmigi unu la alian La memoron de la tie vivintoj kaj mortintoj gardas memortabulo el marmoro.
La memoron de la tie vivintoj kaj mortintoj gardas memortabulo el marmoro.